Stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości - Józef Haller – prezentacja monet
Narodowy Bank Polski zaprezentował drugi temat w serii monet poświęconych stuleciu odzyskania przez Polskę niepodległości. Numizmaty poświęcone będą Józefowi Hallerowi - generałowi broni Wojska Polskiego, legioniście. Wybite zostaną monety: 100 złotych w złocie (Au.900) i 10 złotych (prostokąt) w srebrze (Ag.925). Obie wejdą do obiegu 8 listopada 2016 roku. Ceny emisyjne monet ustalono na 1650,00 zł - złotej i 130,00 zł - srebrnej.
Specyfikacja monety:
Emitent: Narodowy Bank Polski
Producent: Mennica Polska S.A.
Materiał: złoto (Au.900)
Stempel: lustrzany
Średnica: 21 mm
Masa: 8 g
Nakład: do 2500 szt.
Projekt: Dobrochna Surajewska (awers), Sebastian Mikołajczak (rewers)
Data emisji: 08-11-2016
Specyfikacja monety:
Emitent: Narodowy Bank Polski
Producent: Mennica Polska S.A.
Materiał: srebro (Ag.925)
Stempel: lustrzany
Wymiary: 32 x 22,4 mm (prostokąt)
Masa: 14,14 g
Nakład: do 20 000 szt.
Projekt: Dobrochna Surajewska
Data emisji: 08-11-2016
Józef Haller von Hallenburg (ur. 13 sierpnia 1873 w Jurczycach, zm. 4 czerwca 1960 w Londynie) – generał broni Wojska Polskiego, legionista, Komendant Polowych Drużyn Sokolich w 1913 roku, harcmistrz, przewodniczący ZHP, prezes Komitetu PCK, działacz polityczny i społeczny, brat stryjeczny gen. Stanisława Hallera, kawaler Orderów: Orła Białego i Virtuti Militari.
Studia odbył w Wiedniu w Wojskowej Akademii Technicznej. W 1918 roku w wyniku tzw. szarży pod Rarańczą na czele Polskiego Korpusu Posiłkowego przy armii austriackiej przedostał się na stronę rosyjską. Następnie przebywał we Francji, gdzie z ramienia Komitetu Narodowego Polskiego utworzył u boku Francji tzw. Błękitną Armię. Na jej czele przybył w 1919 roku do kraju na front ukraiński.
W 1920 roku objął w imieniu Polski Pomorze Gdańskie. 10 lutego 1920 r. jako dowódca Frontu Pomorskiego, dokonał w Pucku aktu symbolicznych zaślubin Polski z Morzem Bałtyckim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził armią ochotniczą, był też Inspektorem Generalnym armii i członkiem Rady Wojennej.
W latach 1920-1927 był posłem na sejm. W sposób gwałtowny atakował J. Piłsudskiego. Po wyborze na prezydenta RP G. Narutowicza podsycał wrogie mu nastroje. Po przewrocie majowym 1926 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Współorganizował opozycję, tzw. Front Morges, a także utworzone w 1937 roku Stronnictwo Pracy.
Po kampanii wrześniowej (wojna obronna Polski 1939 r.) przebywał na emigracji. W latach 1940-1943 pełnił funkcje ministra oświaty w rządzie W. Sikorskiego.
Autor: Józef Smurawa
Źródło: Narodowy Bank Polski
