Sierpień 1980 – jeden z kilku miesięcy, które odcisnęły największe piętno w historii PRL. Przeszedł do historii z powodu strajków na Wybrzeżu.

Pierwsza wizyta papieża Polaka do ojczyzny w czerwcu 1979 r. zapoczątkowała odrodzenie społeczne w kraju rządzonym przez ateistyczną PZPR (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza). W lipcu i sierpniu 1980 r. przez kraj przetoczyła się fala strajków robotniczych, które zmusiły władze do ustępstw w porozumieniach sierpniowych podpisanych 30 sierpnia 1980 r. w Szczecinie, 31 sierpnia w Gdańsku oraz 3 września w Jastrzębiu. Efektem podpisanych porozumień była zgoda na powstanie pierwszego w krajach bloku wschodniego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". Organizacja zrzeszała podczas 16 miesięcy działalności 10 mln obywateli z różnych grup społecznych. Jednak partia komunistyczna nie zamierzała ustępować i zdelegalizowała Solidarność oraz wprowadziła stan wojenny na terenie całego kraju 13 grudnia 1981 r. Solidarność przeszła do podziemia. Jej powstanie było początkiem końca komunizmu w Europie.