Moneta była bita również w srebrze oksydowanym o nominale 7 gryfinów.

Powiat tomaszowski – powiat w Polsce (województwo lubelskie), odtworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Tomaszów Lubelski.

Herb powiat tomaszowskiego - ilustracja: WIKIPEDIA

Gryf – mityczne zwierzę przedstawiane najczęściej z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła. Niektóre źródła dodają jeszcze uszy dzikiego osła. Na początku gryf pojawia się w sztuce, znacznie później w literaturze, widać także znaczne różnice pomiędzy opisami gryfa a jego obrazowaniem. Najstarsze przedstawienia pochodzą ze starożytnej Mezopotamii z ok. 3000 r. p.n.e., równocześnie motyw pojawił się w Egipcie. Do Europy dotarł ok. 1600 r. p.n.e. poprzez wyspy Kretę i Cypr. Pierwsza wzmianka pisana o gryfach pochodzi z ok. V w. p.n.e.

Wygląd gryfa jako lwa z orlimi skrzydłami, przednimi łapami i głową ugruntował się w średniowieczu, gdy gryfy coraz częściej zaczęły się pojawiać w herbach. Wówczas konieczne stało się ustalenie konkretnego obrazowania, które szybko stało się najpopularniejsze. Wcześniej równie często w ikonografii pojawiały się przedstawienia gryfów jako: lwów z orlimi głowami i łapami lwa (nie zawsze występują skrzydła), lwów z orlimi skrzydłami (tylko do czasu, gdy chrześcijaństwo zaczęło wykorzystywać ten obraz jako symbol św. Marka, lwów z tylnymi łapami ptasimi (występujące jedynie w sztuce Azji Mniejszej) oraz rzadziej lwów z łapami ptaka.

Tyszowce to miasto w woj. lubelskim, w powiecie tomaszowskim, położone nad rzeką Huczwą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tyszowce. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. zamojskiego.

Tyszowiaki – buty o wysokich cholewach produkowane przez szewców skupionych w cechach w mieście Tyszowce w województwie lubelskim. Ich charakterystyczną cechą jest fakt, że oba buty w parze pasują jednakowo na lewą i prawą nogę.

Wierzchnia część buta była wykonana z trzech części – napiętka (luby), przyszwy oraz cholewy. Garbowana skóra cielęcia była używana do wyrobu cholewy, z byka zaś – na przyszwy. Skóra musiała uprzednio zostać pozbawiona włosia przez ponad dwutygodniowe namaczanie w soli i wapnie oraz golenie kosą. Garbowanie przy pomocy kory dębowej nadawało obuwiu czerwony odcień. But szyto najpierw na lewej stronie, odwracano go i wykańczano po zszyciu skóry. Miast skórzanego obcasa do buta przybijano grubą metalową podkówkę. Buty były obszerne, aby można było w nie włożyć nogę owiniętą onucą, a w czasie silnych mrozów także słomą (tzw. skręty, skrętle). Cholewy sięgały zwykle ponad kolana. Posmarowanie tyszowiaków dziegciem miało gwarantować ich odporność na wodę. Tyszowiaki były tak profilowane, by pasowały na obie nogi w jednakowym stopniu.

Według lokalnej legendy król Władysław Jagiełło, szykując się do walk z Krzyżakami, miał zamówić dziesięć tysięcy par tyszowiaków. Tyszowce niemal od początków istnienia były miastem szewskim. Cechy szewskie otrzymały przywileje od władców Polski: Władysława Jagiełły, Zygmunta Augusta (w roku 1563, na sejmie walnym w Piotrkowie), potwierdzane przez Władysława IV Wazę i Augusta III Sasa. Do wyrobu tyszowiaków byli dopuszczeni wyłącznie chrześcijanie. Rzemieślnicy zostali zmuszeni do zaprzestania produkcji butów w okresie PRL.