Aukcja WCN numer 77
W dniu 13 listopada 2021 roku odbędzie się 77. Aukcja Warszawskiego Centrum Numizmatycznego. Rozpoczęcie aukcji o godz. 9:30. Licytacja na żywo w Hotelu Mercure (Warszawa, ul. Złota 48/54) i w internecie. Składanie limitów online na stronie: https://wcn.onebid.pl/pl/auction/-/1687 lub https://onebid.pl/pl/auction/-/1687.
WCN opublikowało katalog aukcyjny online pozycji, które znajdą się na najbliższej aukcji. Jak zwykle pojawi się wiele ciekawych monet, banknotów, medali i literatury numizmatycznej. Aukcja 77 - ilość pozycji: 611, wartość szacunkowa pozycji: 2 593 650 zł. Pełen katalog aukcji nr 77 jest dostępny TUTAJ.
Wybrane pozycje z katalogu aukcyjnego aukcji WCN nr 77:
2 – Windelikowie, Stater, I w. pne; Awers: Wieniec, w którym głowa ptaka skierowana jest w lewo, nad oraz pod dziobem po kulce; Rewers: Torkwes, wewnątrz którego trzy kulki; De La Tour 9428; złoto, 17.5 mm, 7.41 g. Plemię Windelików wymienione zostało w źródłach pisanych po raz pierwszy w I w. p.n.e. przez Horacego, jako „Ouindolikoì”. Wspominają o nim również Strabon i Pliniusz Młodszy. Windelikowie zamieszkiwali tereny górnej Bawarii i górnej Szwabii. Najważniejszym ośrodkiem plemienia było Augusta Vindelicum, czyli dzisiejszy Augsburg. Windelikowie zostali podbici przez Rzymian w latach 16–15 pne, później zaś częściowo zromanizowani. Torkwes występujący na rewersie monety to okrągły, nieelastyczny i otwarty naszyjnik o pogrubionych zdobionych zakończeniach. Najczęściej skręcany, wykonywany z brązu, czasem ze złota, srebra lub żelaza. U Celtów początkowo był oznaką dostojeństwa i ozdobą przypisaną kobietom, jednak później (od około III wieku pne) stał się typowym elementem militarnym symbolizującym męstwo.
Stan – II/III
Cena wywoławcza – 4000 zł; estymacje: 5000 PLN
82 – Irena (797–802), Solidus, 797–802, Konstantynopol; Awers: Popiersie Ireny trzymającej jabłko panowania i długi krzyż, w koronie na wprost, EIRInH bASILISSH; Rewers: Popiersie Ireny trzymającej jabłko panowania i długi krzyż, w koronie na wprost, EIRInH bASILISSH; DOC 1, MBR 26.1, Sear 1599; złoto, 19.4 mm, 4.40 g; rzadki typ monety.
Stan – II
Cena wywoławcza – 8000 zł; estymacje: 10 000 PLN
102 – Mieszko Bolesławic (syn Bolesława Chrobrego), późniejszy Mieszko II, Denar, ok. 1013–1025; Awers: Wzgórze z krzyżem, wokoło pomylony napis M(SϽ)NLT; Rewers: Krzyż grecki, w każdym kącie kulka, na przedłużeniach ramion E E + +; CNP 1, Frynas P.2.1 (VR), Gum-H. 1, Gum-P. 1, Karolkiewicz 2011, Kop. 1 (R5), Str. 5b, Such. X/XI w. typ IX; srebro, 20.8 mm, 1.69 g; niedobity, delikatnie gięty, patyna, bardzo rzadki. Moneta, ze względu na legendę awersu, przez wiele lat łączona z Mieszkiem I i opisywana jako najstarsza polska moneta. Dopiero dokładna analiza znalezisk depozytów z tymi monetami, przeprowadzona przez prof. Stanisława Suchodolskiego, pozwoliła przesunąć datowanie tych monet na lata ok. 1013–1025. Pokazuje to, że Mieszko emitował swoje monety jeszcze za życia ojca, jako władca dzielnicowy. Sugerowałoby to umiejscowienie mennicy w Krakowie, które wraz z Małopolską Bolesław powierzył księciu. Takiej interpretacji przeczą jednak znaleziska, gdyż znakomitą większość monet Mieszka odnaleziono na terenie centralnej Wielkopolski i północnego Mazowsza. Dodatkowo, monety Mieszka i Bolesława nie wykazują wyraźnych współzależności typologicznych czy połączeń stempli, co może wskazywać, że były wybijane w różnych miejscach.
Stan – III
Cena wywoławcza – 16 000 zł; estymacje: 20 000 PLN
137 – Kazimierz III Wielki (1333–1370), Ćwierćgrosz (kwartnik mały), Kraków; Awers: Głowa króla w koronie z rogami, na wprost, + MOnЄTA x KAZIM…; Rewers: Korona, + RЄGIS + POLOnIЄ x MO; BRP Kazimierz Wielki 18, Frynas P.12.4 (VR), Gum-P. 471, Gum-H. 358, Kop. 337 (R7), Str.III XXVI/3; srebro, 16.3 mm, 0.80 g; minimalnie podgięty, patyna, bardzo rzadki. Nominał ten, znany dziś z niewielkiej liczby egzemplarzy, nie ma swojej nazwy odciśniętej na monecie ani znanej z dokumentów. Zazwyczaj nazywany jest, za sugestią R. Kiersnowskiego, ćwierćgroszem lub półkwartnikiem. R. Kiersnowski swoją sugestię motywował tym, iż emisja ćwierćgroszy związana była z groszem krakowskim, a nie z kwartnikami. Co ciekawe, moneta ta reprezentuje podobną współzależność jak ta, którą można zauważyć w mennictwie krzyżackim. Tamtejszemu dużemu groszowi, zwanemu półskojcem, towarzyszy moneta ćwiartkowa, zwana firchenem (Vierchen), ponieważ odpowiadała czterem fenigom. Stąd też, analizując nowe znaleziska, można przypuszczać, że emisja ta była odpowiedzią na wspomnianego firchena.
Stan – II-
Cena wywoławcza – 8000 zł; estymacje: 10 000 PLN
139 – Władysław Warneńczyk (1434–1444), Goldgulden, bez daty (1443), Sybin (węg. Nagyszeben); Awers: Czteropolowa tarcza herbowa, + WLADISLAVS • D • G • R • VNGARIE •; Rewers: Św. Władysław stojący na wprost, trzymający halabardę i jabłko panowania, z boków litery h - G,• S • LADISL - AVS • REX; Fr. 13, Frynas H.30.1, Gum-H. 447, Huszár 597, Lengyel 22/8, Pohl F1-5; złoto, 22.0 mm, 3.57 g; piękny egzemplarz, rzadki, szczególnie w tym stanie zachowania.
Stan – II
Cena wywoławcza – 10 000 zł; estymacje: 12 500 PLN
151 – Monety litewskie, Talar (złoty polski, 30 groszy litewskich, tzw. półkopek), 1564, Wilno; Awers: Monogram królewski z datą po bokach, poniżej oznaczenie nominału XXX; Rewers: Sześciopolowa tarcza herbowa z Orłem Polski, Pogonią litewską, św. Michałem Rusi Kijowskiej, Niedźwiedziem Żmudzi, Krzyżem Wołynia, w polu sercowym herb Sforzów; Cesnulis-Ivanauskas 13SA1-1 (RRRR), Chełmiński 81, Chomiński 129, Davenport 8419, Frankiewicz 95, H-Cz. 528 (R5), Karolkiewicz 2133, Kop. 3319 (R7), Tyszkiewicz 200 mk; srebro, 27.10 g; ładnie zachowana moneta z delikatną, starą patyną, moneta wielkiej rzadkości, stanowiąca ukoronowanie zbioru monet Polski królewskiej. Za panowania króla Zygmunta Augusta początkowo bito wiele drobnych monet. Brakowało jednak nominałów wysokich. Na pierwszych talarach na ziemiach polskich widniały jedynie kontramarki mennicy wileńskiej z monogramem króla i datą 1564. W rzeczywistości były to monety hiszpańskie Filipa II. Uchwalono więc uniwersał, odnoszący się do nowej formy monety, podpisany w Knyszynie 16 maja 1564 roku, ponieważ przetapianie, a następnie przebijanie talarów wymagało czasu, a pieniądz był potrzebny natychmiast. Wskutek zajęcia Inflant w roku 1561, kraj został wciągnięty w kosztowną wojnę siedmioletnią ze Szwecją i Moskwą, w latach 1563–1570. Zaszła więc potrzeba na uzupełnienie skarbca monetą dużej wartości. Tym sposobem zlecono wybicie nowego nominału, półkopka – oznaczonego jako „XXX”, mającym odpowiadać 30 groszom litewskim. Grosz litewski średnio posiadał w sobie ok. 0.87 grama czystego srebra, z którego łatwo wyliczyć, iż nowa moneta powinna zawierać ok. 26 gramów czystego srebra. Przeprowadzone badania dają nam zupełnie inny wynik. Emisja ta miała w sobie jedynie ok. 20.5 grama kruszcu. Stąd na każdym talarze skarb państwa zarabiał przy wymianie lub płaceniu „na czysto” prawie 7 groszy litewskich. Wojna rządzi się swoimi prawami, a średni (około dwudziestoprocentowy) zarobek był okazją nie do przepuszczenia. Proceder ten nie mógł jednak trwać zbyt długo, dlatego moneta ta była bita przez zaledwie dwa lata (1564–1565). Trzeba również zaznaczyć, że stopa mennicza litewska różniła się od stopy polskiej. Każdy grosz litewski przedstawiał wartość 1.25 grosza polskiego. Wartość półkopka zatem stanowiła w Polsce wartość 37.5 grosza polskiego. Był to kurs i tak wyższy od talarów obcych, wynoszący ok. 33 groszy.
Stan – II-
Cena wywoławcza – 160 000 zł; estymacje: 200 000 PLN
193 – Monety siedmiogrodzkie, Talar, 1586, Nagybánya; Awers: Półpostać króla w prawo, w zbroi i z berłem opartym o ramię, wokoło STEPHAN D G REX POLON MAG DVX - L; Rewers: Ukoronowana, pięciopolowa tarcza herbowa, data 15 - 85 po bokach tarczy, poniżej inicjały mennicy N - B, w otoku RVS PRVS MAS SAM LIVO PRIN TRAN – rzadsza odmiana z małą literą N na końcu legendy; Davenport 8457, H-Cz. 7225 (R4), Karolkiewicz 2163, Kop. 10505 (R4), Magyar Nemzeti Bank s. 25 poz. 9, Tyszkiewicz 80 mk; srebro, 28.43 g; szlachetna patyna, wyśmienity egzemplarz z aukcji Künker 293/2112, wyjęty z pudełka firmy NGC 2773191-002 z oceną MS64. W XVI w. w wyniku wolnej elekcji na tronie polskim zasiadł książę siedmiogrodzki, Stefan Batory. Zastrzegając sobie tytuł oraz prawa zwierzchnie wyznaczył namiestnikiem ojczystych ziem swojego brata, Krzysztofa. Wojewoda zmarł jednak w 1581 roku. Formalnym spadkobiercą tytułu został dziewięcioletni bratanek króla, Zygmunt. Rzeczywistą funkcję objął dopiero osiągając pełnoletniość w roku 1588. Do tego czasu nad interesami Siedmiogrodu czuwali regenci (w tym bliski przyjaciel Stefana Batorego, Jan Ghycza od 1585 roku). Kontrola sytuacji w Siedmiogrodzie, pozwoliła królowi – pod koniec jego życia – na zlecenie emisji dukatów i talarów w mennicy nagybańskiej. Istnieje szansa na to, że wspomniane monety były formą pożyczki, którą król miał zaciągnąć na ziemi ojczystej. Wypłacono mu ją poprzez wybicie tych dwóch typów monet z tytulaturą króla polskiego. Honorowo w legendzie nadano mu tytuł księcia Siedmiogrodu. Nie można jednak w zupełności wykluczyć, że emisje ufundował na swój własny rachunek. Talary te były bite na stopę polską, jednak źródła uznają je za emisję węgierską. Zaczynając od dzieł Mariana Gumowskiego, poprzez katalog Edmunda Kopickiego, autorzy oddzielali je od monet koronnych, nadając im nazwę talarów siedmiogrodzkich. Drugi z autorów widział w nich nawet monety obce, umieszczając je dopiero pod koniec swojej pracy (w VI tomie katalogu). Fakt wybicia monet w zagranicznej mennicy nie przesądza jednak o ich charakterze. Emisja ta miała na celu zasilenie polskiej gospodarki. Wszystkie monety bite w latach 1585–1586 weszły do obiegu pieniężnego na terenach Polski. Na talarze umieszczono herby Rzeczpospolitej – Orły i Pogonie. Znaczna część emisji uległa przetopieniu. W czasach obecnych talary nagybańskie stanowią dużą rzadkość.
Stan – I
Cena wywoławcza – 64 000 zł; estymacje: 80 000 PLN
194 – Monety koronne, Dukat, 1628, Bydgoszcz; Awers: Popiersie króla w prawo w zbroi folgowej dekorowanej rozetami i nitami, na piersi Order Złotego Runa, legenda wokoło SIGIS III D G REX POL M D LIT R P M 16 - 28; Rewers: Dziewięciopolowa tarcza herbowa z centralnie umieszczonym herbem Snopek Wazów, powyżej litery I - I (Jakub Jacobson van Emden – administrator mennicy bydgoskiej), wokoło legenda SAM LIV NE NO SVE GOT VAD Q HRI REX; Chełmiński -, Chomiński -, Fr. 82, Frankiewicz -, H-Cz. 9650 (R7), Kaleniecki s. 83, Karolkiewicz -, Kop. 1413 (R7), Kopicki (ZIIIW) 1062 (R7) c.a., Kurp. (1587-1648) 1710 (R8), Tyszkiewicz 300 mk; złoto, 3.48 g; moneta o ogromnej rzadkości z pięknym lustrem menniczym, tylko nieznacznie gięta. Bardzo realistyczny portret króla w bogato zdobionej zbroi i precyzyjnie oddane herby świadczą o wysokim poziomie artystycznym i technicznym mennicy bydgoskiej, która swoim poziomem nie odbiegała zbytnio nawet od najlepszej wówczas mennicy gdańskiej. Mennica bydgoska emitowała dukaty koronne Zygmunta III Wazy w latach 1623, 1628 oraz 1630. Zarządcą mennicy był wówczas Jakub Jacobson van Emden (inicjały II wybite zostały na rewersie monety po bokach korony). Kierował on nie tylko mennicą w Bydgoszczy, ale również pełnił ową funkcję w Gdańsku, Toruniu, Elblągu, Krakowie i Wilnie. Była to nagroda od monarchy, który nie tylko dał mu kontrolę nad mennicami państwowymi, ale również liczne przywileje mennicze oraz dziedziczne szlachectwo. Holender pomnażał swój majątek, ale po śmierci króla pojawiać się zaczęły nieprzychylne opinie ze strony magnaterii. Jego zagorzali przeciwnicy nazywali go zwykłym, chciwym lichwiarzem. W latach 1627–1644, gdy zamknięte były mennice koronne, działała tylko jedna – bydgoska. W roku 1628, przygotowano dwie pary stempli, różniące się rozłożeniem tytułów króla na rewersie oraz odmiennym zapisem nazwy Szwecji: SV i SVE. Dziewięciopolowa tarcza herbowa z symbolami Polski oraz Litwy jest dość zrozumiała, natomiast wybite na monecie trzy Korony, Lwy Folkungów, oraz tytulatura „SVE” wyrażała pretensje króla, jak i jego potomków, do tronu szwedzkiego. Ikonografia miała wyjątkowe znaczenie propagandowe: realistyczny i majestatyczny portret władcy symbolizował jego potęgę, sugerując iż nawet po jego śmierci, władza w kraju powinna pozostać w rękach jego następców. Oferowany egzemplarz pochodzi z 50. aukcji WCN.
Stan – I/I-
Cena wywoławcza – 160 000 zł; estymacje: 200 000 PLN
284 – Monety koronne, 3 dukaty (stanislaus d’or), 1794, Warszawa; Awers: Głowa króla zwrócona w prawo i napis wokoło STANISLAUS AUG D G REX POL M D L; Rewers: Owalne tarcze z Orłem i Pogonią, herb Ciołek pod nimi, u dołu nominał 3 w wieńcu, wokoło AUREUS 1794 POLONIAE; Chełmiński 1421, Chomiński 688, Frankiewicz 852, Fr. 98, H-Cz. 3364 (R), Kaleniecki s. 561, Karolkiewicz 275, Kop. 2541 (R3), Parchimowicz SAP 45a, Plage 459, Berezowski 100 zł, Tyszkiewicz 40 mk; złoto, 12.27 g; drobne ryski przy twarzy króla, ale bardzo ładny stan zachowania, efektowna i rzadka moneta bita w koronnych mennicach w XVIII wieku. Wybijana na mocy ordynacji, wydanej przez Komisję Menniczą w okresie Insurekcji Kościuszkowskiej. Stanowiła najwyższy nominał mennictwa króla Poniatowskiego, wprowadzony uchwałą w czerwcu 1794 roku.
Stan – II
Cena wywoławcza – 28 000 zł; estymacje: 35 000 PLN
319 – Mikołaj I (1825–1855), 50 złotych 1829 FH, Warszawa; Awers: Głowa cara w prawo i napis w otoku ALEXANDER I CES ROS WSKRZESICIEL KRÓL POLS 1815; Rewers: Nominał i data otoczone wieńcem z liści dębowych, poniżej inicjały F - H (Fryderyk Hunger - intendent mennicy warszawskiej), wokoło legenda MIKOŁAY I CES WSZ ROSSYI KRÓL POLSKI PANUIĄCY; Bitkin 978 (R1), Fr. 109, H-Cz. 3632 (R), Kop. 2744 (R3), Plage 10, Berezowski 90 zł; złoto koloru czerwonego, 9.81 g; dużo blasku menniczego, rzadki typ, pięknie zachowana moneta.
Stan – I-
Cena wywoławcza – 28 000 zł; estymacje: 35 000 PLN
348 – Monety obiegowe, 5 złotych, 1925, Warszawa; Konstytucja; Awers: Orzeł z koroną, wokoło napis RZECZPOSPOLITA POLSKA 1925; Rewers: Polonia wyciągająca rękę po Konstytucję, poniżej nominał, całość w obwódce z 100 perełkami. Okolicznościowa wersja monety wybita w liczbie 100 egzemplarzy, dla uczczenia rocznicy Konstytucji 3 Maja, z umieszczonymi na awersie po obu stronach Orła inicjałami SW (prezydenta Rzeczpospolitej Stanisława Wojciechowskiego) i WG (ministra skarbu i twórcy reformy walutowo-skarbowej Władysława Grabskiego) oraz datą 3/V na lewo od roku; Kop. 2927 (R5), Parchimowicz P140a, Berezowski 200 zł; srebro, 37.0 mm, 24.99 g; subtelna patyna, bardzo rzadki typ, minimalne przetarcia, ale efektowna moneta w pięknym stanie zachowania.
Stan – I
Cena wywoławcza – 24 000 zł; estymacje: 30 000 PLN
351 – Monety obiegowe, 5 złotych, 1932, Warszawa; Nike; Kop. 2947 (R6), Parchimowicz 114e; srebro, 33 mm, 17.94 g; bardzo ładnie zachowana moneta. Nike, antyczną boginię zwycięstwa, przedstawiano jako młodą uskrzydloną kobietę. Pojawiającymi się atrybutami postaci były miecz i wieniec, trzymany przezeń w ręce lub ułożony na głowie. Po zakończonej I wojnie światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, neoklasycystyczny artysta – autor m.in. monumentalnego Pomnika Lotnika – Edward Wittig, zapragnął upamiętnić to wydarzenie. Pomimo braku uznania ze strony potencjalnych mecenasów zaprojektował w latach 1920–1922 pracę o wdzięcznym tytule „Rycerze Wolności”; miała ona symbolizować przeciwstawienie się, pokonanie przeciwników i wyzwolenie ojczyzny z oków niewoli po latach krwawych wojen. Wykonana w gipsie rzeźba przedstawiała zrywającą się do lotu uskrzydloną Polskę, dotykającą końcem stopy cokołu wokół którego znajdowały się postaci kosyniera, powstańca i żołnierza. Projekt uosabiający wolność i zwycięstwo kraju nie zdobyły dostatecznego uznania pozwalającego na jego pełnowymiarową realizację, nawet w początkowo przychylnej mu Gdyni. Niemniej koncepcja sylwetki postaci Nike została doceniona i umieszczona na polskiej monecie o nominale 5 złotych. Pierwsze egzemplarze wybito w roku 1928 w mennicach w Warszawie i Brukseli. Emisja trwała do 1932 roku. Nike z tego, ostatniego rocznika jest z najrzadszą monetą II RP. W tym roku bowiem zmieniono stopę menniczą w Polsce, aby wartość srebra nie przekraczała nominału. Większą część emisji nakazano więc stopić.
Stan – II/II+
Cena wywoławcza – 32 000 zł; estymacje: 40 000 PLN
383 – Monety obiegowe i kolekcjonerskie, Zestaw: 2 x 500 złotych, 1976, Warszawa; Kazimierz Pułaski 1747–1779 (złoto próby „900”, ok. 29.95 g; wybite stemplami lustrzanymi, nakład 2.315 sztuk, moneta w oryginalnej folii) i Tadeusz Kościuszko 1746–1817 (złoto próby „900”, ok. 29.95 g, wybite stemplami lustrzanymi, nakład 2.318 sztuk, moneta w oryginalnej folii); Fr. 118, Parchimowicz 321 / Fr. 117, Parchimowicz 320; dwie pięknie zachowane monety w skórzanym pudełku wraz z certyfikatem NBP nr 2650.
Stan – I
Cena wywoławcza – 11 200 zł; estymacje: 14 000 PLN
390 – Stany Ewangelickie, Dukat, 1635, Wrocław; Awers: Orzeł dolnośląski, po bokach H - R (inicjały Hansa Riegera, rytownika mennicy we Wrocławiu), MON AVR P P ET - STAT EVAN SIL; Rewers: Promienie słoneczne, powyżej IEHOVA, w otoku SALVS ET VICTORIA NOSTRA 1635; F.u.S. 258, Fr. 3109, Kop. 7036 (R4); złoto, 3.46 g; patyna, ładnie zachowany egzemplarz, bardzo rzadki. W 1633 roku książęta Legnicy, Brzegu i Oleśnicy oraz miasto Wrocław zawarli związek (koniunkcję) w celu obrony wiary ewangelickiej. Była to reakcja na narzucanie zmiany religii na Śląsku (nakaz wydany przez Habsburgów, dotyczący przejścia z protestantyzmu na katolicyzm pod groźbą wygnania). Trwająca wojna i zmienna sytuacja sprawiły, że książęta uczestniczący w związku szybko zostali wypędzeni. Już w 1634 roku wrócili na Śląsk, wraz z wkraczającymi wojskami szwedzko-brandenbursko-saskimi (unia ewangelicka) i na sejmie śląskim zawiązali konfederację. Stany przejęły część prerogatyw państwa (na przykład bicie monety), wojsko natomiast (wraz z wojskiem unii ewangelickiej) zaczęło walkę o wyzwolenie Śląska spod władzy Habsburgów. Krótki byt Stanów Ewangelickich zakończył się 30 maja 1635, wraz z podpisaniem kończącego pierwszą fazę wojny trzydziestoletniej traktatu w Pradze. Na jego mocy wojska sojusznicze wycofały się ze Śląska, a zwierzchność mennicza i najważniejszy zakład (we Wrocławiu) wróciły w ręce Habsburgów.
Stan – II
Cena wywoławcza – 16 000 zł; estymacje: 20 000 PLN
394 – Ludwik IV Legnicki (1653–1663), Dukat, 1661, Brzeg; Awers: Ukoronowane popiersie władcy w prawo, D G LUDOVICUS DUX SIL LIGNIC B & GOLD; Rewers: Czteropolowa tarcza herbowa, powyżej trzy hełmy z labrami i klejnotami, CONSILIUM IEHOVÆ STABIT AN 1661, po bokach litery E - W (inicjały Eliasza Weissa, probierza mennicy w Brzegu); F.u.S. 1874, Fr. 3205, Kop. 5438 (R5); złoto, 3.47 g; wyśmienicie zachowana moneta.
Stan – I/I-
Cena wywoławcza – 48 000 zł; estymacje: 60 000 PLN
398 – Sylwiusz Fryderyk (1668–1697), Talar, 1674, Oleśnica; Awers: Popiersie władcy prawo, SYLVIUS FRIEDERICUS D G DUX WURTEMB TECK IS OLS; Rewers: Pięciopolowa tarcza herbowa, powyżej cztery hełmy z labrami i klejnotami, poniżej S - P (inicjały Samuela Pfahlera, mincmistrza mennicy w Oleśnicy), CO MONTB DOM I HE - ID STERNB & MEDZ; Davenport 7887, F.u.S. 2293; srebro, 28.38 g; bardzo ładnie zachowany i bardzo rzadki.
Stan – II
Cena wywoławcza – 24 000 zł; estymacje: 30 000 PLN
444 – LITERATURA NUMIZMATYCZNA, le Blanc Francois – Traite Historique des Monnoies de France; b.m. [Paris], b.d. [1690]; LII + 420 + 16 stron; twarda oprawa introligatorska w skórę; bogato ilustrowane opracowanie historii monet francuskich, od średniowiecza po XVII wiek; podniszczona oprawa, wnętrze w bardzo dobrym stanie.
Cena wywoławcza – 1600 zł; estymacje: 2000 PLN
454 – Zabór rosyjski (1831–1864), 1 rubel srebrem, 1866; seria 254, numeracja 15078710, podpisy prezesa i dyrektora banku A. Kruze i Higersberger, na stronie odwrotnej odręczny podpis tuszem; Lucow 185b (R4) – ilustrowane w katalogu kolekcji, Miłczak A50ab; parokrotnie złamane, niezauważalne perforacje na głównym złamaniu, przyzwoicie zachowany jak na ten typ banknotu, rzadki, egzemplarz z kolekcji Lucow. Bank Polski wprowadzał kolejno do obiegu nowe emisje banknotów, wzorowane na rosyjskim systemie rublowym, o nominałach: 1, 3, 10 oraz 25 rubli srebrem. Widniał na nich herb Królestwa Kongresowego oraz legendy w języku polskim i rosyjskim. Nie posiadały one odniesienia do równowartości w złotych polskich. Powyższy banknot należał do ostatniej emisji pieniądza papierowego Banku Polskiego przed I Wojną Światową. Swą moc nabywczą utracił w 1891 roku.
Stan – IV+
Cena wywoławcza – 9600 zł; estymacje: 12 000 PLN
460 – Emisje po reformie Władysława Grabskiego, Próba kolorystyczna banknotu 10 złotych, emisji 2.01.1928; seria A1, numeracja 000000, druk w kolorze brązowo-różowym na papierze ze znakiem wodnym, dwukrotnie perforowane sześciopromienną gwiazdą, adnotacje ołówkiem na marginesie; Lucow 640h – dołączony do kolekcji po wydrukowaniu katalogu, Miłczak – patrz 66; pięknie zachowana i bardzo rzadka, egzemplarz z kolekcji Lucow.
Stan – I/I-
Cena wywoławcza – 6400 zł; estymacje: 8000 PLN
470 – POLSKA, Kolekcja weksli z terenów zaboru pruskiego; 95 weksli z XIX wieku (w większości z II połowy XIX w.) częściowo wraz z naklejonym znaczkami, oraz 24 osobne znaczki wekslowe różnych wartości z lat 1869–1916; weksle wystawiane przez polskich przedsiębiorców, każdy weksel (z wyjątkiem jednego) w ochronnej folii umocowany bez uszczerbku na stronie z opisem i skróconą transkrypcją. Całość zapakowano w podniszczone, kartonowe pudełko ze stemplami Edmunda Jankowskiego z Leszna. Wspaniała kolekcja ze słowem wstępnym Jana Zaborowskiego, przewodniczącego Komisjii Znaków Fiskalnych.
Edmund Jankowski urodził się 17 listopada 1926 roku w Lesznie. Był absolwentem studiów prawniczych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Już w maju 1949 roku rozpoczął pracę w adminiastacji miasta Leszna jako referent Zarządu Miejskiego, stopniowo awansując. W latach 1975–1979 piastował funkcję prezydenta miasta Leszna a w latach 1979–1990 wicewojewody Leszczyńskiego. W międzyczasie był członkiem i aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Polskiego Czerwonego Krzyża, Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, Aeroklubu Leszczyńskiego (gdzie za współorganizację imprez o zasięgu krajowym, międzynarodowym i światowym otrzymał tytuł „Zasłużony działacz lotnictwa sportowego”) oraz Polskiego Związku Filatelistów. W tym ostatnim, w 1952 roku, zainicjował spotkania czwartkowe Koła Miejskiego w Lesznie, w których aktywnie uczestniczył. Ponadto, przez blisko 50 lat pełnił funkcję przewodniczącego Koła Miejskiego. Był nagradzany za działalność w związku oraz za wystawianie swojej kolekcji w Bydgoszczy, Lesznie, Lublinie oraz dwukrotnie w Niemczech. Zmarł w lipcu 2016 roku.
Stan – II-III
Cena wywoławcza – 10 000 zł; estymacje: 12 500 PLN
496 – NIDERLANDY, Medal satyryczny wybity z okazji śmierci namiestnika Holandii Wilhelma II Orańskiego, 1650, autorstwa Sebastiana Dadlera; Awers: Koń skaczący w lewo, na koniu czaprak, na którym otwarta księga, w księdze U / NI / O - RE / LI / GIO, na dole czapraka SIMULANT, w tle panorama Amsterdamu, z lewej brama, na której sygnatura SD, w odcinku QUIA BELLA VETABAT, (herb Amsterdamu) CRIMINE AB UNO DISCE OMNEIS. MDCL. XXX IULII; Rewers: Panorama Hagi z widocznym konduktem żałobnym, z prawej sygnatura SD, u góry, pośród chmur, scena mitologiczna, w której Faeton, porażony piorunem przez Zeusa, spada do rzeki, (herb Hagi) MAGNIS EXCIDIT AUSIS. MDCL. VI NOVEMBRIS•; Maué 76, Więcek 133; srebro, 70.3 mm, 86.23 g; uderzenie na obrzeżu u dołu rewersu, wybity podniszczonym stemplem rewersu.
Stan – II+
Cena wywoławcza – 6000 zł; estymacje: 7500 PLN
498 – Aleksander I (1801–1825), Medal na pamiątkę setnej rocznicy przyłączenia Rygi do Rosji, 1810 (?); Awers: Popiersia Piotra I i Aleksandra I skierowane ku sobie, pod nimi 1710. - 1810., nad popiersiem Piotra I gwiazda prześwitująca przez koronę muralną, pod popiersiami sygnatura C. E I.BH ERKCH C F., ILLI APERIEBANTUR URBIS PORTÆ TIBI PATENT CIVIUM CORDA., w odcinku EX VOTO PUBL. SÆCULARI / PRIMO SUBJECTIONIS. / D. 4. IUL. 1810.; Rewers: Panorama Rygi widziana zza Dźwiny, wyżej wzlatujący dwugłowy Orzeł, trzymający gałązkę wawrzynu i palmową w dziobach oraz róg obfitości w szponach, na Dźwinie statki, niżej herb Rygi dzielący dwugłowego Orła, PAX - ET - SALUS, w odcinku sygnatura C. E I.BH ERKCH C F.; Diakov 336.1 (R2) podobne – inna sygnatura; srebro, 55.4 mm, 57.40 g; rzadki.
Stan – II
Cena wywoławcza – 3200 zł; estymacje: 4000 PLN
501 – II Rzeczpospolita (1918–1939), Oznaka wojsk balonowych; Uskrzydlona kotwica w kole, na pomarańczowym tle; tombak srebrzony (?), 58.7 x 37.4 mm, 5.35 g; rzadka.
Stan – II
Cena wywoławcza – 800 zł; estymacje: 1000 PLN
507 – CZECHOSŁOWACJA, 5 dukatów, 1929, Kremnica; Fr. 5, KM 13; złoto próby 986, 17.45 g; nakład: 1.785 sztuk; rzadkie i bardzo ładne.
Stan – I-
Cena wywoławcza – 20 000 zł; estymacje: 25 000 PLN
520 – Fryderyk Wilhelm (1640–1688), Dwudukat, 1641 LM, Berlin; Awers: Władca w zbroi, stojący w prawo w wieńcu z kwiatów, trzyma berło oraz miecz, pod nogami władcy data, FRIDERI WILHEL D G MAR BRAND SA; Rewers: W wieńcu z kwiatów wielopolowa tarcza herbowa, poniżej LM (inicjały Liboriusa Müllera, mincmistrza mennicy w Berlinie), RO IM AR CA EL PRV GV CL BER POME SI DVX; Fr. 2196, Schrötter 4; złoto, 6.91 g; lekko gięty, moneta w pudełku firmy NGC nr 5884051-008, z oceną AU DETAILS / BENT.
Stan – II
Cena wywoławcza – 20 000 zł; estymacje: 25 000 PLN
534 – Antoni (1827–1836), Talar, 1829, Drezno; talar nagrodowy Akademii Górniczej dla najbardziej pracowitych; AKS 81, Davenport 991, Jaeger 62, Thaler-Cabinet 1870, Thun 311; bardzo rzadki, nakład jedynie 200 sztuk, bardzo ładnie zachowany.
Stan – II+/I-
Cena wywoławcza – 24 000 zł; estymacje: 30 000 PLN
542 – Aleksander I (1801–1825), 10 rubli, 1805 СПБ XЛ, Petersburg; Awers: Cztery ukoronowane tarcze herbowe (gubernia moskiewskia, kazańska, syberyjska i astrachańska) osadzone na ramionach krzyża, pośrodku tarcza z Orłem carskim, legenda ДЕСЯТЬ РУБЛЕЙ 1805 ГОДА; Rewers: Pod koroną, w wieńcu laurowym, w czterech wersach: ГОСУДАР / СТВЕННАЯ РОССIЙСКАЯ / МОНЕТА; Bitkin 7 (R1), Fr. 146, GM 43, Uzdenikow 0191; złoto, 12.16 g; drobne zacięcie na obrzeżu, bardzo rzadki typ monety. Po krótkich i burzliwych rządach Pawła I (1796–1801) skarbiec rosyjski był niemal pusty. Jego następca, Aleksander I (1801–1825), zmuszony był do głębokiej reformy finansów. W tym celu podjął szereg zdecydowanych działań mających na celu zmniejszenie deficytu budżetowego, m.in. wydał dekret carski, zgodnie z którym wszystkie banknoty należało jak najszybciej wycofać z obiegu. Zostały one zastąpione monetami – złotymi, srebrnymi i miedzianymi. Był to więc powrót do gospodarki monetarnej opartej o wartość kruszcu. Car ograniczył także wydatki urzędników oraz wprowadził nowe podatki. Działania te poprawiły sytuację finansową imperium, a władca został okrzyknięty reformatorem, który naprawił błędy szalonego ojca. Począwszy od Piotra I władcy Rosji umieszczali na monetach swoje portrety. Aleksander I poszedł zupełnie inną drogą. Mimo, że powstały próbne ruble z głową cara (z 1801 roku i bez daty), nie weszły one ostatecznie do obiegu. Nawet najokazalsze złote monety obiegowe o nominale 10 rubli, bite za panowania Aleksandra I, zawierają symbole narodowe – próżno na nich szukać podobizny cara. Jedynym wyjątkiem są monety bite dla Królestwa Kongresowego. Portret władcy znajdujemy na monetach z lat 1816–1825, o nominale 1, 2, 5 i 10 złotych (srebro) oraz 25 i 50 złotych (złoto). Były one produkowane w mennicy warszawskiej w czasie, gdy jej zarządcą był Jakub Benicke (inicjały IB na rewersie).
Stan – III+
Cena wywoławcza – 64 000 zł; estymacje: 80 000 PLN
Pełen katalog aukcyjny aukcji WCN nr 77 zobacz TUTAJ.
Autor: Józef Smurawa / Źródło: Warszawskie Centrum Numizmatyczne
