Monety emitowały nie tylko mennice państwowe, ale i prywatne (w czasach nowożytnych przeznaczone dla wąskiego grona użytkowników, emitowane w niewielkich ilościach, często sprowadzały się do roli żetonów). Spotykamy wiele naśladownictw, najczęściej dzięki zaufaniu ludności {np. złoty nobel Wilhelm I (1364-1402) z Geldrii wybity przed 1393 r. naśladuje złoty nobel Edwarda III (1327-1377) z Anglii z ok. 1360 r.}. 

             Człowiek zainteresowany jest gromadzeniem dóbr w celu zabezpieczenia swojej egzystencji od czasów, kiedy zaczęło funkcjonować prawo własności. Przez wiele wieków najbardziej pożądaną formą takiej lokaty były przedmioty z metali szlachetnych: złota i srebra. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że metale te zawsze były pożądane, ponadto zajmują stosunkowo niewiele miejsca, łatwo je ukryć jak również nie ulegają zniszczeniu pod wpływem czasu oraz są odporne na działanie większości niekorzystnych czynników zewnętrznych. Z drugiej strony posiadanie takich dóbr łączyło się z możliwością władzy, gdyż zachowanie innych można było po prostu kupić. To dodatkowo czyniło metale szlachetne atrakcyjnym luksusem i do dziś ich posiadania kojarzy się z władzą.

                  Każdy kto interesuje się numizmatyką wie kto to był Emeryk Hutten-Czapski. Żyjący na przełomie XIX i XX wieku numizmatyk i kolekcjoner pamiątek historycznych zostawił po sobie unikatowy na skalę Europy zbiór numizmatów, należący obecnie do Muzeum Narodowego w Krakowie. W skład kolekcji wchodzi ponad 11.000 monet, medali i banknotów – głównie polskich. Jest to najlepszy na świecie i prawie kompletny zbiór polskich monet. Wiele z nich nie jest udostępnionych zwiedzającym. Zalegają w magazynach, wiele z nich przed kilkadziesiąt lat nie było prezentowanych na wystawach. Ale być może już niedługo to się zmieni. Ruszył projekt „Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej”