Euro z krainy baśni

Wśród wielu nowych emisji kolekcjonerskich monet EURO pojawiły się dwie związane ze światem bajek i baśni. Francja wyemitowała serię monet upamiętniających postać Małego Księcia (Le Petit Prince) z opowiadań, których autorem jest Antoine de Saint-Exupéry. Numizmaty zostały wybite w Mennicy Paryskiej w kilku nominałach, w srebrze oraz złocie. Drugą emisją jest srebrna moneta niemiecka o nominale 20 EURO przedstawiająca „Czerwonego Kapturka”, z serii zatytułowanej „Baśnie braci Grimm”.

        

3 x 5 EURO (€) – Le Petit Prince (Ag.900)

3 x 5 EURO (€) - producent: Mennica Paryska, materiał: srebro (Ag.900), waga: 22,2 g,
średnica: 37 mm, stempel: lustrzany, nakład: 3 x 5000 szt., emisja: 2015 r.

   

5 EURO (€) – Le Petit Prince (Au.999)

5 EURO (€) - producent: Mennica Paryska, materiał: złoto (Ag.999), waga: 1,244 g,
średnica: 11 mm, stempel: lustrzany, nakład: 5000 szt., emisja: 2015 r.

   

3 x 50 EURO (€) – Le Petit Prince (Au.920)

3 x 5 EURO (€) - producent: Mennica Paryska, materiał: złoto (Ag.920), waga: 8,45 g,
średnica: 22 mm, stempel: lustrzany, nakład: 3 x 2000 szt., emisja: 2015 r.

    

200 EURO (€) – Le Petit Prince (Au.999)

200 EURO (€) - producent: Mennica Paryska, materiał: złoto (Ag.999), waga: 31,104 g,
średnica: 37 mm, stempel: lustrzany, nakład: 1000 szt., emisja: 2015 r.

Mały Książę (fr. Le Petit Prince) – książka Antoine’a de Saint-Exupéry’ego wydana w roku 1943. Książka została przetłumaczona na ponad 270 języków i dialektów, sprzedana w ponad 140 milionach egzemplarzy, należy do klasyki światowej literatury. Mały Książę jest pozycją szczególną również w twórczości Exupéry’ego. To jedyna książka, której nadał formę baśni i którą sam zilustrował. Wyjątkowość tego utworu należy rozpatrywać w szerszym kontekście: tylko pozornie jest to lektura przeznaczona dla dzieci. Pod warstwą bajkowej fabuły znajduje się druga, symboliczna, dotykająca prawd uniwersalnych. Od początku zamiarem autora było adresowanie książki do dorosłego czytelnika, dlatego zadedykował ją Léonowi Werthowi, dopisując: „Przepraszam wszystkie dzieci za poświęcenie tej książki dorosłemu. Mam ważne ku temu powody: ten dorosły jest moim najlepszym przyjacielem na świecie. Drugi powód: ten dorosły potrafi zrozumieć wszystko, nawet książki dla dzieci...” (przekład: Jan Szwykowski)

     

20 EURO (€) – Red Riding Hood (Ag.925)

20 EURO (€) - producent: Państwowa Mennica - Berlin, materiał: srebro (Ag.925), waga: 18 g,
średnica: 32,5 mm, stempel: lustrzany, nakład: brak danych, emisja: 2015 r.

Czerwony Kapturek – baśniowa postać, mała dziewczynka nosząca czerwone nakrycie głowy, wywodząca się z baśni ludowych, a opisana po raz pierwszy przez Charles'a Perraulta w 1697 roku w książce Bajki Babci Gąski. Postać Czerwonego Kapturka pojawiła się w niezliczonej ilości powieści, filmów, opowiadań dla dzieci czy skeczy i jest powszechnie znana w Europie.

W XIX wieku bracia Grimm spisali dwie wersje baśni: pierwszą opowiedzianą im przez Jeanette Hassenpflug (1791-1860), drugą przez Marie Hassenpflug (1788-1856). Bracia połączyli obie historie w jedną opowieść zatytułowaną Rotkäppchen (dosł. Czerwona Czapeczka). Została ona włączona do pierwszej edycji zebranych przez nich baśni z lat 1812-1815. Ostateczny kształt baśń przybrała dopiero w wydaniu z 1857 roku.
Pierwsza część opowieści jest podobna do wariantu Perraulta; bardzo możliwe, że był on źródłem niemieckiej odmiany opowieści. W zakończeniu jednak Czerwony Kapturek i babcia zostają uratowane przez myśliwego, który znalazłszy w domku babci śpiącego wilka, rozciął mu brzuch i uwolnił ofiary. Następnie napełnił brzuch wilka kamieniami i zszył go na powrót. Wilk, który po przebudzeniu próbował uciekać, padł martwy pod ciężarem brzemienia. Myśliwy oprawił skórę wilka, a życie babci i wnuczki powróciło do normalności. To zakończenie jest takie samo, jak w innej bajce ze zbioru braci Grimm, zatytułowanej "O wilku i siedmiu koźlątkach", która zapewne była źródłem dla Czerwonego Kapturka w tej wersji.
Druga część opisuje późniejszą przygodę Czerwonego Kapturka. Dziewczynka jest już bardziej doświadczona. Gdy spotyka na drodze innego wilka, nie ulega jego namowom, lecz idzie prosto do babci. Obie zamykają się w domku i nie wpuszczają wilka, ten zaś przyczaja się na dachu chatki. Kapturek za radą babci wylewa wywar z ugotowanej kiełbasy do koryta przed domem, a skuszony zapachem wilk ześlizguje się z dachu i tonie w korycie.

Autor: Józef Smurawa / Źródło: http://www.starshop-forum.de/; http://pl.wikipedia.org/