Palau: Flora szczytów górskich
Republika Palau wyemitowała trzy kolejne monety z serii „Flora szczytów górskich”. Wcześniejsze monety z tej serii przedstawiałem w artykule „Zdobywamy szczyty gór”. Monety zostały wybite w srebrze (Ag.925) z zastosowaniem techniki tampondruku. Na nowych emisjach znalazły się szczyty: Manaslu i Czo Oju w Himalajach oraz Teide położony na Teneryfie.
Emisja: 2014 r., nakład: po 2500 szt., materiał: srebro (Ag.925) + kolor, średnica: 38,61 mm, waga: 20 g
Manaslu (nepal. मनास्लु) – ośmiotysięcznik, ósmy pod względem wysokości szczyt Ziemi. Leży w północnej części Nepalu, w dystrykcie Lamjung i osiąga wysokość 8156 m n.p.m. (w niektórych źródłach również 8163 m n.p.m.). Początkowo nazywany Kutang I, nazwa ta wywodzi się od tybetańskiego słowa „tang” oznaczającego płaskie miejsce i odnosi się do kształtu góry, pod szczytem której znajduje się płaskowyż. Obecna nazwa, Manaslu – Góra Ducha, pochodzi z sanskryckiego słowa „manasa” oznaczającego ducha bądź duszę. W spisie Indyjskiej Służby Topograficznej określony był jako Szczyt XXX. Zbudowany jest ze skał metamorficznych. Ze stoków Manaslu spływają trzy lodowce: Manaslu, Pungen i Thulagi. Pierwsze wejście - 9 maja 1956 r. / T. Imanishi, G. Norbu; zimowe - 12 stycznia 1984 r. / M. Berbeka, R. Gajewski.
Czo Oju (chiń.: 卓奧有山, pinyin: Zhuó’àoyǒu Shān; tyb.: ཇོ་བོ་དབུ་ཡ, Wylie: jo bo dbu yag, ZWPY: Qowowuyag; nep.: चो यु – trb. Ćo Ju, trl. Co Yū, चो ओयु – trb. Ćo Oju, trl Co Ojū; ang.: nieof. Cho Oyu; 8201 m n.p.m.) – ośmiotysięcznik w głównej grani Himalajów Wysokich, na północny zachód od Mount Everestu, na granicy chińsko-nepalskiej. Indyjska Służba Topograficzna, mimo wykonania przez Brytyjczyków ogromu prac geodezyjnych podczas pomiarów Indii, nie przypisała Czo Oju żadnego numeru. Wydawało się bowiem, że góra ta jest niższa w porównaniu z gigantami widniejącymi na horyzoncie Nepalu od Makalu aż po Dhaulagiri. Później szczyt ten oznaczono numerem T45. Jest najłatwiejszym technicznie do zdobycia ze wszystkich czternastu ośmiotysięczników. Także odsetek wypadków śmiertelnych jest na nim najniższy że wszystkich gór ośmiotysięcznych. Pierwsze wejście - 19 października 1954 r. / H. Tichy, S. Jöchler, Pasang Dawa Lama; zimowe - 12 lutego 1985 r. / M. Berbeka, M. Pawlikowski.
Pico del Teide – szczyt wulkaniczny położony na wyspie Teneryfie (Wyspy Kanaryjskie). Szczyt ten o wysokości 3718 m n.p.m. i wysokości od dna morza około 7500 metrów jest najwyższym szczytem w Hiszpanii i najwyższym szczytem na jakiejkolwiek atlantyckiej wyspie. Jest to typowy stratowulkan. Na wysokości około 2000 m n.p.m. rozłożone są równiny zwane cañadas. Teren ten ukształtowany jest przez działalność wulkanu – pokrywają go bazaltowe, pumeksowe i obsydianowe formacje skalne, a przez całą długość zbocza wulkanicznego stożka ciągną się zastygłe strumienie lawy. Jest to wulkan czynny. Wulkan wraz z otoczeniem, łącznie z całą kalderą Las Cañadas jest chroniony w Parku Narodowym Teide. Pierwsze wejście - 1582 / Sir Edmund Scory.
Autor: Józef Smurawa / Źródło: http://www.coin-invest.li/
