Z euro jest tak, że teoretycznie musimy je przyjąć jako nowe państwo członkowskie UE. Zresztą Polska jeszcze przed oficjalnym wejściem do UE była związana z nią umowami stowarzyszeniowymi i tym samym zobowiązywała się do przejęcia całego dorobku prawnego Wspólnot - w tym wejścia do strefy euro. Na szczęście nie jest powiedziane jak szybko musimy to zrobić, np. Dania jest w mechanizmie ERM od bodaj 1999 r., a my nawet nie spełniamy kryteriów kwalifikacyjnych do ERM, a będzie raczej tylko gorzej pod tym względem.
Inną sprawą jest jak ja to nazywam owczy pęd polskiego rządu (i społeczeństwa też) do tego żeby przypadkiem nie być "gorszym" od innych bez względu na konsekwencje i najczęściej bez kompletnego przygotowania tzw. hurra optymizm, pieczołowicie nam "sprzedawany" przez "uśmiechnięte" media. Ponieważ z nowych krajów UE do strefy weszły już: Słowenia, Cypr, Malta, Słowacja, a od 1 stycznia 2011 wejdzie Estonia, do tego w ERM II są dodatkowo z nowych członków UE: Litwa i Łotwa, to presja wywierana na nasze społeczeństwo z zewnątrz jak i wewnątrz będzie się tylko wzmagała. Do tego dochodzi to, że w zasadzie tylko 3 kraje mają nieokreśloną datę kiedy zamierzają przyjąć euro: Wlk. Brytania, Węgry i właśnie Polska. W Szwecji i Danii odrzucono pomysł euro w referendach, ale już planowane są kolejne odpowiednio w 2012-2013 i 2011.
To wszystko powoli składa się na jak ja to nazywam "scenariusz irlandzki", którego byliśmy świadkami na własnej skórze po tym gdy ś.p. Prezydent Kaczyński odmówił podpisania traktatu lizbońskiego po jego odrzuceniu w I referendum przez Irlandczyków, przy jednoczesnym zapewnieniu, że uczyni to niezwłocznie po przyjęciu tegoż Traktatu w kolejnym referendum (co też uczynił). Problem w tym, że nagonka, która się wówczas rozpętała przeciwko Prezydentowi o to żeby podpisał Traktat bez czekania na Irlandię może się nam odbić czkawką przy wejściu do strefy euro (np. zmiany w konstytucji eliminujące potencjalne zagrożenia?). Owczy pęd do zgadzania się i podpisywania wszystkiego co nam serwuje UE, wchodzenia wszędzie bez jakiegokolwiek zastanowienia i refleksji w obawie przed napietnowaniem w mediach, w żadnym stopniu nam się nie przysłuży. Irlandia na odrzuceniu traktatu w I referendum tylko zyskała: zapewniła sobie stałego komisarza (ich liczba spada z 27 do 18 więc już nie będzie tak jak kiedyś, że każdy kraj ma swojego komisarza), uzyskała dodatkowe gwarancje: prawne w kwestiach polityki obronnej (potwierdzenie prawa Irlandii do neutralności), kwestii etycznych (Karta Praw Podstawowych ani unijna polityka dotycząca spraw wewnętrznych i sprawiedliwości nie będą wpływać na irlandzką konstytucję w kwestiach rodzinnych) i polityki podatkowej (Traktat z Lizbony nie daje UE żadnych nowych kompetencji w kwestiach podatkowych).
Jak widać na tym przykładzie pośpiech wcale nie jest wskazany, a wręcz widać wyraźnie, że "kręcenie nosem" daje konkretne efekty. Tylko trzeba znać swoją wartość i bronić swojego tak jak to robią inne kraje, a nie bezmyślnie pchać się na siłę tam gdzie już wiadomo, że się tylko straci. Decyzję o wejściu do strefy euro trzeba maksymalnie odwlekać, zwłaszcza że unijne przepisy są aktualnie po naszej stronie tzn. nie spełniamy chociażby kryteriów ERM II, więc nie ma co się pchać na siłę - lepiej poczekać czy będzie w ogóle gdzie się pchać ;)
