Miasto założył około 1355 r. Dersław I Karwacjan. O szybkim rozwoju Gorlic jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego zadecydowało położenie na starym węgierskim trakcie handlowym oraz posiadany przywilej urządzania cotygodniowych targów i dwóch jarmarków rocznie.
W 1617 r. miasto będące silnym ośrodkiem reformacji stało się areną głośnego sporu pomiędzy kalwinami i arianami. W czasie potopu szwedzkiego, 2 maja 1657 r., zostało doszczętnie spalone przez wojska szwedzko-siedmiogrodzkie.
Rok 1915 doświadczył miasto skutkami jednej z największych operacji militarnych I wojny światowej na froncie wschodnim. W bitwie pod Gorlicami 2 maja 1915 r. zginęło ponad 20 tys. żołnierzy, ok. 90% budynków uległo zniszczeniu, a mieszkańcy zostali zdziesiątkowani. Wieki XIX i XX przyniosły szybki rozwój miasta i regionu za sprawą odkrycia bogatych złóż ropy naftowej. Zapotrzebowanie na ropę rosło z upływem lat, powstawały więc pierwsze prymitywne studnie ropne, kopanki i szyby. Już w 1852 r. w Siarach koło Gorlic, w tzw. Pustym Lesie książę Stanisław Jabłonowski założył pierwszą na Podkarpaciu kopalnię ropy o znaczeniu przemysłowym. Odkrycie złóż ropy naftowej skłoniło do przyjazdu do Gorlic Ignacego Łukasiewicza (1822–1882) – aptekarza, wynalazcę i przedsiębiorcę naftowego uznawanego za twórcę polskiego przemysłu naftowego. W Gorlicach skonstruował uliczną lampę naftową, która w 1854 r. po raz pierwszy na świecie zapłonęła przy skrzyżowaniu ulic w dzielnicy Zawodzie.

Rozwój przemysłu naftowego przyciągał do Gorlic także zagranicznych przedsiębiorców. Jednym z nich był William Henry Mac Garvey – kanadyjski przemysłowiec i wynalazca, który w 1883 r. wybudował Rafinerię Nafty w Gliniku Mariampolskim (dzielnica Gorlic), a z austriackim bankierem Johanem Bergheimem założył Warsztat Mechaniczny – późniejszą Fabrykę Maszyn „Glinik”. Przez ponad 120 lat oba te zakłady w znacznym stopniu wpływały na rozwój Gorlic, dając zatrudnienie mieszkańcom i zmieniając oblicze miasta. Także rodzimi naftowcy położyli wielkie zasługi dla rozwoju tej ziemi. Są wśród nich postaci znane na polskiej arenie politycznej XIX i XX wieku: Wojciech Biechoński – minister w Rządzie Narodowym, burmistrz Gorlic; Aleksander Skrzyński – minister spraw zagranicznych i premier II Rzeczypospolitej w latach 1925–1926; Władysław Długosz – minister w rządzie wiedeńskim, odkrywca wielkich złóż ropy w Borysławiu. Oni ukochali gorlicką ziemię i ukryte w niej „czarne złoto”. Dziś gorliczanie pielęgnują pamięć o nich i gorlickim zagłębiu naftowym. Wyrazem tego jest utworzenie Karpacko-Galicyjskiego Szlaku Naftowego, na którym znalazły się m.in. skansen naftowy w Gorlicach przy ul. Lipowej oraz istniejące od ponad 30 lat Muzeum Przemysłu Naftowego i Etnografii w Libuszy koło Gorlic. A wszystko po to, by ocalić od zapomnienia skarb gorlickiej ziemi, by potomni wiedzieli, czemu krajobraz jest tu usiany masztami, trójnogami i kiwonami.

Jolanta Hajduk Urząd Miejski w Gorlicach

Na podstawie folderu emisyjnego Narodowego Banku Polskiego

Herb Gorlic