Jeremi Przybora, 1951 r.

Jeremi Stanisław Przybora (ur. 12 grudnia 1915 r. w Warszawie, zm. 4 marca 2004 r. tamże) – poeta, autor, pisarz, także aktor, współtwórca (wraz z Jerzym Wasowskim) telewizyjnego “Kabaretu Starszych Panów” (październik 1958-1970), powtórnie w telewizji “Kabaretu Jeszcze Starszych Panów” oraz radiowego Teatrzyku “Eterek”, cyklu audycji telewizyjnych “Divertimento” autor libretta do musicalu “Piotruś Pan”.
Jeremi Przybora wydał prozą m.in. opowiadania, kolejne części swoich wspomnień “Memuarów” oraz zebrane teksty swoich wierszy “Piosenki prawie wszystkie”. Mistrzowie Przybory to m.in.: Tadeusz Boy-Żeleński, Konstanty Ildefons Gałczyński i Stanisław Lem.
Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako najmłodsze z trojga dzieci (starszy o 11 lat brat Wiesław i starsza o 7 lat siostra Halina). Ojciec, Stefan Przybora, był inżynierem-cukiernikiem, właścicielem fabryki słodyczy oraz cukierni w Warszawie; matka, Jadwiga z domu Kozłowska, zajmowała się domem. Ukończył ewangelickie Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a potem studiował w Szkole Głównej Handlowej i anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim, których to studiów nie skończył. Przez lata związany z Polskim Radiem, przed wojną spiker w rozgłośni warszawskiej, po wojnie pracował w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy, gdzie współtworzył cykl audycji satyrycznych “Pokrzywy nad Brdą”. Po powrocie do Warszawy pracował w redakcji rozrywki, gdzie stworzył Radiowy Teatrzyk “Eterek”. Lektor Polskiej Kroniki Filmowej, autor tekstów piosenek, książek, pisał libretta teatralnych spektakli (m.in. polskiej wersji “Piotrusia Pana” z muzyką Janusza Stokłosy, w reżyserii Janusza Józefowicza), scenarzysta filmu “Upał” w reż. Kazimierza Kutza.
Z Jerzym Wasowskim poznał się w radiu podczas oblężenia Warszawy w 1939 (był wówczas spikerem). Podczas powstania warszawskiego prowadził audycje w cywilnej rozgłośni Polskiego Radia, uruchomionego 9 sierpnia. Po wojnie spotkał się w 1948 r. z Wasowskim i wówczas zaproponował mu pisanie muzyki do swych tekstów.
Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997 r., za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i pracy literackiej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w nocy z 3 na 4 marca 2004, r. pochowany został na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

Jerzy Wasowski - portret z tablicy pamiątkowej w Warszawie, Wilcza 11

Jerzy Ryszard Wasowski (ur. 31 maja 1913 r. w Warszawie, zm. 29 września 1984 r.) – polski dziennikarz radiowy, kompozytor i reżyser pochodzenia żydowskiego, z zawodu inżynier akustyk.
Syn Józefa Wasowskiego, ojciec Grzegorza Wasowskiego. Związany z Polskim Radiem od czasów przedwojennych jako inżynier.
Po wojnie zaczął występować jako aktor Miejskich Teatrów Dramatycznych (1946-1948) i spiker radiowy. W latach 1948-1950 był głównym inżynierem akustycznym PR, w latach 1950-1954 zastępcą szefa działu emisji. W latach 1954-1973 zajmował się głównie reżyserią radiową. 1977-1979 był doradcą przewodniczącego Radiokomitetu (Macieja Szczepańskiego) do spraw muzyki rozrywkowej.
W 1949 r. wraz z Jeremim Przyborą stworzył radiowy teatrzyk Eterek. W 1958 r. ci sami dwaj twórcy stworzyli telewizyjny Kabaret Starszych Panów, dla którego Wasowski skomponował dziesiątki popularnych piosenek (np. Nie odchodź, Wesołe jest życie staruszka, Addio pomidory, Bo we mnie jest seks, Kaziu, zakochaj się, Przeklnę cię). Komponował również piosenki estradowe, komedie muzyczne (Stokrotki ogrodnika Barnaby 1965, Gołoledź 1973), musical Machiavelli (1975).
W sumie stworzył ok. 700 piosenek, w tym ok. 100 dla dzieci, ok. 150 ilustracji muzycznych do słuchowisk radiowych, widowisk telewizyjnych, filmów animowanych i fabularnych, sztuk teatralnych.