4 pieniążki
 
  
	  
  
  
 
                         
                        Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
 
Powiat grójecki - powiat w Polsce (województwo mazowieckie), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Grójec.
W skład powiatu wchodzą:
 -   gminy miejsko-wiejskie: Grójec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Warka
 -   gminy wiejskie: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Goszczyn, Jasieniec, Pniewy
 -   miasta: Grójec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Warka
W latach 1999-2002 do powiatu grójeckiego należała również gmina Tarczyn, która 1 stycznia 2003 została przyłączona do powiatu piaseczyńskiego.
Powiat grójecki graniczy z 8 powiatami województwa mazowieckiego: przysuskim, białobrzeskim, kozienickim, garwolińskim, otwockim, piaseczyńskim, grodziskim, żyrardowskim i z 3 powiatami województwa łódzkiego: tomaszowskim, rawskim, opoczyńskim.

Herb powiatu grójeckiego - ilustracja: WIKIPEDIA
Szczepan Aleksander Pieniążek (ur.  27 grudnia 1913 w Słupiu, zm. 1 lipca 2008 w Konstancinie-Jeziornie) –  polski sadownik, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w  Warszawie, członek i wiceprezes Polskiej Akademii Nauk.
W 1938  ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Uzupełniał wykształcenie w  Cornell University w Ithaca (1938-1942), gdzie obronił doktorat i był  adiunktem w Katedrze Ogrodnictwa, a od 1945 profesorem nadzwyczajnym. W  1946 powrócił do Polski i został profesorem Szkoły Głównej Gospodarstwa  Wiejskiego oraz kierownikiem Katedry Sadownictwa tej uczelni. W latach  1965-1966 był dziekanem Wydziału Ogrodnictwa. W 1954 otrzymał tytuł  profesora zwyczajnego. W latach 1951-1983 był współtwórcą i dyrektorem  Instytutu Sadownictwa w Skierniewicach (później pod nazwą Instytut  Sadownictwa i Kwiaciarstwa).
W 1952 został członkiem-korespondentem, w  1964 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Był w PAN  sekretarzem Wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych (1966-1971), członkiem  Prezydium (1964-1989), wiceprezesem (1975-1980). Był honorowym  przewodniczącym Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN. Należał także m.in. do  Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych (1962-1966 przewodniczący  Sekcji Sadowniczej, 1966-1970 wiceprezydent, 1970-1974 prezydent, 1976  członek honorowy), Bułgarskiej Akademii Nauk Rolniczych, Francuskiej  Akademii Rolniczej; był członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Rolniczych  (NRD) i Wszechzwiązkowej Akademii Nauk Rolniczych im. Lenina (ZSRR).  Honorowe członkostwo nadały mu m.in. Polskie Towarzystwo Przyrodników  im. Kopernika, Polskie Towarzystwo Botaniczne, Amerykańskie Towarzystwo  Nauk Ogrodniczych, a doktoraty honoris causa - Akademia Rolnicza w  Krakowie, Akademia Rolnicza w Poznaniu, Akademia Rolnicza w Szczecinie,  Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, uniwersytet w Bonn. Był także  honorowym obywatelem Skierniewic (od lutego 1984).
W pracy naukowej  zajmował się pomologią, fizjologią roślin, uprawą drzew owocowych,  ochroną sadów. Opublikował około 100 prac naukowych, m.in. podręcznik  akademicki Sadownictwo (1954), Dookoła sadowniczego świata (1965,  przekłady czeski, bułgarski i węgierski), Gdy zakwitną jabłonie (1971,  przekład czeski).
W latach stalinizmu w Polsce był aktywnym  propagatorem miczurinizmu, którego twórcę określał jako wielkiego  Przeobraziciela Przyrody oraz przeciwnikiem chromosomowej teorii  dziedziczności amerykańskiego noblisty Morgana i ogólnie nowoczesnej  genetyki, którą określał jako reakcyjną biologię morganowską[1]. Należy  jednak zauważyć, że z prac Miczurina najwyżej cenił osiągnięcia w  zakresie uprawy niskopiennych odmian drzew owocowych, powszechnie  uważane za najbardziej wartościowe w dorobku tego uczonego.
Odznaczony  został m.in. Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia  Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Medalem Towarzystwa  Ogrodniczego w Krakowie.
Żonaty (z Janiną Praską, ur. 28 sierpnia  1914 w Warszawie, profesorem fizjologii roślin; ślub 1 września 1939 w  Ithaca), miał dwoje dzieci (córkę Emilię, ur. 1942, zamężną Mroczkowską;  syna Normana, ur. 1946).
Szczepan Aleksander Pieniążek zmarł 1 lipca  2008 roku w domu spokojnej starości w Konstancinie-Jeziornie. Miał 95  lat. Profesor został pochowany 8 września 2008 na Cmentarzu Bródzieńskim  w Warszawie.











