*całkowity nakład - 10 000 szt. / wybito po 5 000 szt. - stemplem zwykłym i stemplem odwróconym. Wybito również 150 szt. monet 6 florenów w srebrze.

Wybity dla Świdnicy floren jest pamiątką z okazji 720-lecia powstania w tym mieście mennicy, która była najstarsza w Polsce. Moneta jest wierną kopią oryginalnego 1 florena pochodzącego z XIV wieku, ale jej nominał został zmieniony na 6 florenów.

Świdnica (niem. Schweidnitz, czes. Svídnice) – miasto i gmina leżące na Śląsku (Dolnym Śląsku), w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim. Miasto leży u podnóża Sudetów, na Równinie Świdnickiej, nad rzeką Bystrzycą. Od 2004 r. siedziba diecezji świdnickiej.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego.
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto miało 59 527 mieszkańców. Świdnica jest jednym z większych miast na Dolnym Śląsku. Miasto zostało założone już w 990 roku, jednak prawa miejskie otrzymało przed 1267 rokiem. Niegdyś stolica księstwa świdnicko-jaworskiego. Po II wojnie światowej znacznie rozbudowana w wyniku rozwoju przemysłu. W latach 1945-1990 prężny ośrodek przemysłowy z dobrze rozwiniętym przemysłem maszynowym, środków transportu, elektrotechnicznym, skórzanym, spożywczym, radiowym, aparatury precyzyjnej, włókienniczym oraz odlewniczym. Obecnie ośrodek przemysłowy (rozwinięty przemysł motoryzacyjny, elektrotechniczny, maszynowy oraz spożywczy), z jedynym w Polsce Muzeum Dawnego Kupiectwa oraz licznymi instytucjami kultury, ośrodek sportu i rekreacji.

Herb Świdnicy - ilustracja: WIKIPEDIA

Świdnica położona jest w południowej części województwa dolnośląskiego w powiecie świdnickim na Równinie Świdnickiej nad Bystrzycą. Leży na skraju Sudetów oraz Gór Wałbrzyskich na wysokości od 225 do 265,9 m n.p.m.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 21,76 km². Miasto stanowi 2,93% powierzchni powiatu.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego.
Według danych z roku 2002 Świdnica ma obszar 21,76 km², w tym: użytki rolne 41%, użytki leśne 1%.

Jan Chrzciciel, Jan Baptysta , scs. Prorok, Priedtiecza i Krestitiel Gospodień Ioann, łac. Ioannes Baptista, hebr. יוחנן המטביל Jehohanan ben Zekarijahu (ur. pomiędzy 6 p.n.e.-2 p.n.e. w Ain Karem, zm. ok. 32 n.e. w Macheront) – pustelnik, prorok żydowski, święty katolicki i prawosławny.

Jan Chrzciciel na obrazie Tycjana z 1542r. - ilustracja: WIKIPEDIA

Jan Chrzciciel prawdopodobnie znał sektę esseńczyków, jednak nie da się jednoznacznie stwierdzić, czy był jej członkiem. Jego nauczanie w niektórych aspektach jest sprzeczne z doktrynami tej denominacji. Przez wielu swoich słuchaczy uznawany był za Mesjasza. O jego działalności misyjnej i kaznodziejskiej wspominają Ewangelie i żydowski historyk Józef Flawiusz. Flawiusz pisze o Janie Chrzcicielu w "Dawnych dziejach Izraela" (znane też pod tytułem "Starożytności żydowskie") że Jan nie chrzcił dla oczyszczenia z grzechu, lecz dla oczyszczenia ciała.
Przez chrześcijan jest uznawany za ostatniego biblijnego proroka przed nadejściem Chrystusa. Mandejczycy uznają go za największego z proroków. Muzułmanie uznają go za jednego z proroków, poprzednika Jezusa i Mahometa.