ICS-Justus Karol Schröder, mincerz mennicy elbląskiej (1763) i mitawskiej (1763-1765).

Istnieje kilka podstawowych odmian szóstaków elbląskich z roku 1762:
1. tarcza z aniołami po bokach herbu;
2. tarcza owalna, napis na awersie od czoła;
3. tarcza owalna, napis od dołu (powyższa moneta);
3a. j.w. w czystym srebrze;
3b. j.w. w złocie;
3c. j.w. piedfort (moneta znacznie większej grubości);
4. tarcza trójkątna – odmiany z napis na awersie dookoła oraz napisem od czoła;
4a. j.w. w czystym srebrze;
4b. j.w. w złocie.

Ponieważ szóstaki (2-4) bito za pomocą walca, istnieje wiele drobnych różnic stempla. Doszukamy się zatem różną liczbę perełek po bokach owalnej tarczy (6-7, 7-7, 7-8, 7-9, 87-, 8-8, 8-9, 8-10, 9-8, 9-9, 10-9, 10-11 oraz 11-9), różne odmiany interpunkcyjne z występującymi przed D i po EL kropkami, krzyżykami, gwiazdkami i rozetkami. Tymi samymi matrycami bito szóstaki w czystym srebrze, co zapewne sprawia, że ich odmian jest tak samo wiele, jak odmian szóstaków obiegowych. Nieco mniejszej liczby odmian doliczymy się w szóstakach z tarczą trójkątną.