Istnieje kilka odmian próbnych talarów z 1766 r.:
1. z rokiem rzymskim MDCCLXVI (powyższa moneta);
2. boginie na rewersie, popiersie szerokie, odbitka w srebrze;
3. boginie na rewersie, popiersie wąskie, odbitka w srebrze;
4. j.w. - odbitka w ołowiu;
5. odbitka talara obiegowego w klipie.

Talar ten doczekał się repliki bitej przez Mennicę Polską S.A. w srebrze próby .925 o wadze 36,4 g i średnicy 40 mm

Jedna z najrzadszych, najpiękniejszych i najcenniejszych monet polskich. Moneta niesygnowana, bita w srebrze, opisana w katalogu Czapskiego pod nr 3060, o średnicy 42 mm i masie 27,22 g. i tamże przypisana „Mörkioferowi, sławnemu rytownikowi stempli w Londynie” – zwana potocznie „talarem Mörkifera”. Moneta owiana tajemnicą co do ilości wybitych sztuk. Johann Kaspar Mörikofer, wybitny medalier i rytownik stempli (ur. 1733 – zm. 1803) działał w Szwajcarii głównie w Bernie, raz jeden wyjechał do Paryża gdzie uczył się grawerowania gemm w kamieniach półszlachetnych i rytowania stempli, po czym szybko powrócił do ojczyzny.

Wykonał dla Stanisława Augusta talar próbny w roku 1765, który sygnował własnym nazwiskiem i odbił w cynie. Talar ten, z 1765 roku nie został jednak przez króla zaaprobowany, posłużył jednak zapewne Janowi Filipowi Holzhaeusserowi jako wzór do talara obiegowego z 1766 r., wykonanego w znacznie niższym reliefie. Mörikofer działał stale w Szwajcarii i w Londynie nigdy nie był. Talar próbny z 1766 roku jemu przypisywany jest wykonany w zupełnie innym stylu i ma odmiennie wykończony stempel.

Talar ten mógł rzeczywiście powstać w Londynie w 1766 roku, w kręgu najwybitniejszych medalierów i rytowników królewskiej mennicy angielskiej, ale nie widzimy w nim stylu i ręki Mörikofera.

Źródło: www.mennica.com.pl