10 euro centów - stempel lustrzany
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
10 euro centów Włoskich z 2003 r. bite było również za pomocą stempla lustrzanego i występuje tylko w zestawach monet obiegowych.
LL: inicjały projektanta awersu monety: Luc Luycx.
CM: inicjały projektantki rewersu monety: Claudia Momoni.
R: znak mennicy IPZS (Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato) - Rzym (Włochy).
Obraz „Narodziny Wenus”: obraz włoskiego malarza renesansowego Sandra Botticellego. Data powstania dzieła jest niepewna. Istnieją koncepcje, iż powstało w tym samym roku co Wiosna (1478 r.) lub też w latach 1484 – 1486. Oba dzieła znajdowały się i były zlecone do willi di Castello przez Lorenza di Pierfrancesco de' Medici z rodu Medyceuszy.
Tematyka obrazu zaczerpnięta została z hymnów homeryckich lub z wierszy Poliziana (Stanze), bądź też nawiązuje do filozofii neoplatońskiej. Metaforyczne powiązanie postaci nimfy Chloris i Wiosny zielonymi gałązkami może świadczyć o nawiązaniu do fragmentów dzieł Owidiusza Przemiany, w których Wiosna naradza się z Chloris.
Obraz przedstawia scenę narodzin Wenus. Centralne miejsce zajmuje naga, długowłosa bogini, stojąca w ogromnej muszli unoszonej przez morskie fale. W prawej części obrazu znajduje się Hora (jedna z bogiń pór roku), która podaje Wenus czerwony płaszcz. Hora jest przepasana girlandą z róż, a na szyi ma wieniec z mirtu - rośliny poświęconej Wenus. Za nią widać pomarańczowy gaj. W lewej części obrazu znajdują się dwie splecione ze sobą postacie: kobieta i mężczyzna. Są to Zefiry, kierujące ku brzegowi muszlę, na której stoi naga Wenus. Oboje są bardzo skąpo odziani, mają na sobie tylko zwiewne chusty. W tle można zauważyć kwiaty, linię horyzontu i drzewa o wydłużonych liściach. Widać tu charakterystyczne cechy dla malarstwa Botticellego - jasne, lekkie kolory, oszczędnie stosowany światłocień, a przede wszystkim zamiłowanie do płynnej, giętkiej, falistej linii, będącej jego głównym środkiem wyrazu.
Źródło: Wikipedia