4 dukaty siewierskie (mosiądz z tampondrukiem)
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
*Wersja 4 DUKATY SIEWIERSKIE - mosiądz z tampondrukiem pojawiła się w roku 2014. Jest to żeton uzupełniający serię. Żetony te powstały na bazie tych, które się nie sprzedały z wersji mosiężnej. Nie podano nakładu tych żetonów.
Powstanie Siewierza wiąże się z naddnieprzańskim plemieniem Siewierzan, którego odłam miał osiąść podczas Wędrówek Ludów nad Czarną Przemszą w VI w. Pierwsza wzmianka o funkcjonującej osadzie targowej Seuor pochodzi z 1125 r. Potwierdzone to zostało badaniami archeologicznymi w 2009 r. W miejscu dawnej osady znajduje się obecnie cmentarz parafialny z kościołem romańskim z XII w. W XIII w. Siewierzowi podniesiono rangę do kasztelanii (1232 r.), a następnie otrzymał on prawa miejskie (1276 r.). Przed 1341 r., w wyniku podziałów rodzinnych między książętami bytomskimi, miasto Siewierz stało się stolicą samodzielnego księstwa. Jednakże pierwsza jego samodzielność nie trwała długo i wkrótce Księstwo Siewierskie przeszło pod panowanie książąt cieszyńskich jako odrębna część księstwa cieszyńskiego, a przez krótki okres świdnicko - jaworskiego (1359 – 1372).
W 1443 r. biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki odkupił Księstwo Siewierskie z rąk książąt cieszyńskich i odtąd, aż do 1790 r. kolejni biskupi krakowscy sprawowali w Siewierzu władzę jako książęta siewierscy. W granicach księstwa znajdowały się miasta: Siewierz, Czeladź , Koziegłowy oraz wiele wsi: Brudzowice, Chruszczobród, Dobieszowice, Dziewki, Gołuchowice, Ożarowice,Pińczyce, Sączów, Siemonia, Targoszyce, Psary, Wojkowice Kościelne i Żelisławice. Księstwo Siewierskie było niezależne i posiadało własne wojsko, prawo, szlachtę, surowe sądy i prawo mennicze. Ten ostatni przywilej został udokumentowany. W XVIII wiecznych zapisach wspomina się, że biskup krakowski – książę siewierski Andrzej Zebrzydowski bił Monetę i Czerwone Złote czyli dukaty, a Andrzej Załuski Czerwone Złote. Zaginęły one jednak wraz z mennicą w Wiedniu. Z przełomu XVIII/XIX w. pochodzą złote dukaty i srebrne grosze Ignacego z wizerunkiem Kajetana Ignacego Sołtyka. W 1790 r. Księstwo Siewierskie zostało włączone do Rzeczypospolitej, jednakże podczas wojen napoleońskich zostało restytuowane (1807) przez Napoleona Bonaparte i przekazane marszałkowi de Lennes, księciu de Montebello. Po śmierci marszałka, wobec braku spadkobierców, Księstwo Siewierskie zostało inkorporowane w 1813 r. do Księstwa Warszawskiego, co ostatecznie położyło kres jego wiekowej niezależności.
Zamek w Siewierzu
Zamek powstał w XIV w. z fundacji książąt bytomskich. W 1337 r. przeszedł we władanie książąt cieszyńskich. Był jedną z głównych siedzib m.in. księcia cieszyńskiego Przemysława Noszaka i Bolka II Świdnickiego. W 1443 r. zamek został wykupiony przez biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Odtąd, aż do 1790 r. stanowił siedzibę władz niezależnego Księstwa Siewierskiego. Odbywały się na nim słynne ze swej surowości siewierskie sądy. W latach 1523 – 1533 zamek został przebudowany w stylu renesansowym przez biskupa krakowskiego – księcia siewierskiego Piotra Tomickiego. W 1574 r. powstał charakterystyczny wjazd do zamku w postaci bastei bramnej o funkcji barbakanu. Podczas „Potopu” na zamku stacjonowały oddziały Stefana Czarnieckiego. Na przełomie XVII/XVIII w. zamek został przebudowany w stylu barokowym przez książąt – biskupów Jana Małachowskiego i Felicjana Szaniawskiego. Po włączeniu Księstwa Siewierskiego do Rzeczypospolitej w 1790 r. zamek został opuszczony i od tego czasu zaczął popadać w ruinę. Prace konserwatorskie podjęto w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Od 2007 r. obiekt został zabezpieczony w formie trwałej ruiny. W latach 2008 – 2009 zrekonstruowano most zwodzony – drugi istniejący w Polsce po zamku w Malborku, wybrukowano dziedziniec, udostępniono do zwiedzania wieżę bramną z punktem widokowym, piwnice oraz odtworzono częściowo ścianę południową wraz z fundamentami niezachowanych skrzydeł mieszkalnych zamku.
Siewierz (fr. Sievers, niem. Sewerien, Sewern, ros. Севеж) – miasto w woj. śląskim, w powiecie będzińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Siewierz. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. katowickiego.
Leży na Garbie Tarnogórskim nad rzeką Czarną Przemszą.
Według danych z 31 grudnia 2004 miasto miało 5560 mieszkańców.
Herb siewierza - ilustracja: WIKIPEDIA
Siewierskie księstwo, pierwotnie kasztelania małopolska na pograniczu ze Śląskiem. W okresie rozbicia dzielnicowego przekazana przez księcia krakowskiego Kazimierza II Sprawiedliwego księciu raciborskiemu. Ok. 1330 usamodzielniło się jako odrębne księstwo pod zwierzchnictwem cieszyńskiej linii książąt raciborskich. 1443 sprzedane przez księcia bielsko-siewierskiego Wacława I biskupowi krakowskiemu Z. Oleśnickiemu.
Rozwinęło się pod rządami biskupów krakowskich, posiadało własne urzędy państwowe, siłę zbrojną, a w latach 1761-1762 także monetę. 1790 inkorporowane do Rzeczypospolitej. Od III rozbioru (1795) należało do Prus. 1807 ofiarowane przez Napoleona I marszałkowi J. Lannesowi, księciu Montebello, po śmierci którego zostało 1809 włączone do Księstwa Warszawskiego, następnie (1815) do Królestwa Polskiego.
Polecamy również podobne monety:
