KRÓLEWSKIE MIASTO AUGUSTÓW 2017 / Bractwo Bartne - Zygmunt August (mosiądz)
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
Augustów (lit. Augustavas ros. Августов) – miasto w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim. W latach 1975-1998 administracyjnie należało do województwa suwalskiego. Miasto jest także siedzibą władz wiejskiej gminy Augustów.
Herb Augustowa - ilustracja: WIKIPEDIA
Wg podziału fizycznogeograficznego miasto jest położone w zachodniej części Równiny Augustowskiej, wchodzącej w skład Pojezierza Litewskiego, nad rzeką Nettą, pomiędzy jeziorami Necko, Białym i Sajno. Augustów od wschodu, południa i północy otoczony jest Puszczą Augustowską, leżącą w znacznej części (ponad 114 tys. ha) na terenie Zielonych Płuc Polski.
Pod względem administracyjnym Augustów leży w centrum powiatu augustowskiego w północnej części woj. podlaskiego. Sąsiaduje z gminami: Augustów (wiejska), Nowinka, Płaska, Rajgród, Lipsk.
Augustów wchodzi w skład Suwalszczyzny. Językowo leży na obszarze gwary suwalskiej, będącej częścią dialektu mazowieckiego. Miasto znajduje się także na obszarze Euroregionu Niemen.
Bractwo Bartne działa na rzecz pszczół mieszkających Puszczy Augustowskiej i dąży do tego, by na Ziemi Augustowskiej odrodziły się tradycje bartnicze. Podstawowym celem jest tworzenie barci i opieka nad nimi. To barcie bowiem stanowią naturalne siedliska pszczoły środkowoeuropejskiej linii Augustowskiej.
Bractwo Bartne działa na terenie Puszczy Augustowskiej od 2013 r. jako grupa nieformalna, od 2015 r. jako fundacja, skupiając kilkanaście osób zaangażowanych w przywracanie bartnictwa w północno-wschodniej Polsce. Swoje działania prowadzi niezależnie od projektów Lasów Państwowych, choć w pełnym porozumieniu z poszczególnymi Nadleśnictwami i innymi instytucjami, na których terenie zakłada barcie i kłody bartne. Motto Bractwa to: Natura, Tradycja, Historia i w zasadzie w tych 3 prostych słowach zamyka się kwintesencja bartnictwa – działania na rzecz leśnych ekosystemów, kultywowanie tradycji poszanowania przyrody i życia w zgodzie z naturą oraz pamięć i przybliżanie historii przodków.
Bractwo opiekuje się obecnie 24 barciami i kłodami bartnymi w Puszczy Augustowskiej, na terenie nadleśnictw: Głęboki Bród, Augustów, Szczebra oraz Płaska. Swoją misję realizuje dzięki wiedzy i umiejętnościom zdobytym od ostatnich depozytariuszy tradycji bartniczych na Białorusi oraz od nielicznych osób z naszego kraju, które w swoich rodzinnych przekazach zachowały strzępy tradycji bartniczych. Skarbnicą informacji są również źródła historyczne i zachowane zabytki bartnicze. W 2014 r. ściągnięto i zabezpieczono ostatnią historyczną kłodę bartną w Puszczy Augustowskiej, w tym także roku pierwsze barcie zapełniły się pszczołami.
Bractwo wspomaga również zakładanie nowych barci, nie tylko w lasach augustowskich, lecz także w całej Polsce, na Łotwie i Białorusi. Swoje cele realizuje poprzez organizację szkoleń, warsztatów, wymianę doświadczeń i współpracę z osobami zaangażowanymi w bartnictwo w innych części kraju oraz poza jego granicami, organizację wystaw, pokazy, prowadzenie lekcji i działalność wydawniczą.
Zygmunt II August (1520-1572), syn Zygmunta I Starego i księżniczki mediolańskiej Bony z rodu Sforza, ostatni władca Polski z dynastii Jagiellonów.
Wybrany na wielkiego księcia litewskiego i koronowany na króla Polski 1529, jeszcze za życia swego ojca (elekcja vivente rege), co stanowiło wyjątek w dziejach Rzeczypospolitej. Z uwagi na podeszły wiek króla, od 1544 sprawował samodzielne rządy na Litwie.
Trzykrotnie żonaty - po raz pierwszy 1543 z arcyksiężniczką Elżbietą Habsburżanką, córką cesarza Ferdynanda II Habsburga. Po śmierci pierwszej żony (1545), 1547 ożenił się po raz drugi, bez wiedzy i zgody sejmu i senatu Korony, z Barbarą Radziwiłłówną. Po śmierci Barbary (1551), 1553 pojął za żonę Katarzynę Habsburżankę, siostrę pierwszej żony, Elżbiety.
Prowadził walki z Moskwą o Inflanty, które od 1561 były lennem Polski i Litwy. 1557 wybuchła wojna litewsko-rosyjska, która 1558 przekształciła się w wojnę Litwy i Polski z Rosją (inflancka wojna 1558-1583), z 3-letnim rozejmem zawartym 1570. 1568 utworzył Komisję Morską i zapoczątkował budowę i organizację floty polskiej. 1569 doprowadził do zawarcia unii polsko-litewskiej w Lublinie. Szukając sojuszników przeciw Moskwie uznał prawa bocznej (elektorskiej) linii Hohenzollernów do objęcia władzy w Prusach Książęcych (1563).
Na sejmie 1562-1563 przeszedł na stronę szlacheckiego stronnictwa egzekucyjnego (egzekucja praw). Program stronnictwa pozwalał na odbudowę skarbu królewskiego (państwowego), utworzenie armii i uporządkowanie stanu prawnego w państwie. Skutecznie przeprowadził unifikację i centralizację państwa, szczególnie dzielnic przyłączonych do Korony: Mazowsza, Prus Królewskich, księstw oświęcimskiego i zatorskiego oraz Gdańska.
Za panowania Zygmunta Augusta nastąpił szczytowy okres rozwoju reformacji, której kulminacją stały się uchwały sejmu piotrkowskiego z 1555. Pod naciskiem posłów król wysłał do Rzymu S. Maciejowskiego, który zabiegał u papieża o wyrażenie zgody na zwołanie w Rzeczypospolitej soboru narodowego, odprawianie mszy i nabożeństw w języku polskim, przyjmowanie komunii pod dwiema postaciami i zniesienie celibatu. Paweł IV odrzucił projekt utworzenia Kościoła narodowego i inne przedstawione postulaty.
W latach późniejszych przewagę zyskał obóz katolicki, a król wydał edykty skierowane przeciw innowiercom, potwierdził dawne uprawnienia Kościoła rzymskokatolickiego i 1564 przyjął postanowienia soboru trydenckiego. Zapewnił jednak tolerancję religijną w państwie, m.in. zniósł egzekucję starościńską dla wyroków sądów kościelnych, 1570 wydał edykt "o niesądzeniu za herezję".
Mecenas sztuki, protektor pisarzy, miłośnik muzyki, posiadacz liczącej ok. 3,5 tys. tomów biblioteki i bogatej kolekcji arrasów.
Zygmunt II August
Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski.
Portret wg. ryciny Jana Matejki