Wybito również 1 funt szczyrecki z innymi wizerunkami na awersie i  rewersie.

Szczyrk (niem. Schirk) to gmina miejska o charakterze turystyczno-wypoczynkowym w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Według danych z 30 czerwca 2004 miasto miało 5810 mieszkańców.
W latach 1976-1990 miejscowość była siedzibą władz gminy wiejskiej Szczyrk. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego. Miasto należy do Euroregionu Beskidy.

Herb Szczyrku - ilustracja: WIKIPEDIA

Osadnictwo wołoskie, węgierskie, austriackie, czeskie i słowackie udokumentowane w XV wieku. W 1630 dokonano pierwszego spisu ludności Szczyrku, dla potrzeb podatkowych. Ziemię nadawano tutaj w ten sposób, że "zarębek" (odpowiednik łana) wyznaczany był począwszy od osi doliny, a góral–osadnik otrzymywał po równo ziemi na lepiej i gorzej nasłonecznionym zboczu. Począwszy od XVIII wieku oprócz rolnictwa rozwijały się inne działy gospodarki, jak pasterstwo i produkcja drewna, głównie na potrzeby górnośląskiego przemysłu. Wytwarzano również sukno z runa owczego. W 1808 w Szczyrku było 172 zarębników.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 411 budynkach w Szczyrku na obszarze 1896 hektarów mieszkało 2465 osób (gęstość zaludnienia 130 os./km²), z czego 2248 (91,2%) było katolikami, 13 (0,5%) wyznawcami judaizmu, a 4 (0,2%) było jeszcze innej religii, 2455 (99,6%) było polsko- a 9 (0,4%) niemieckojęzycznymi. W Salmopolu (dziś wchodzącym w skład miasta) w 33 budynkach na obszarze 26 hektarów mieszkało 169 osób (gęstość zaludnienia 650 os./km²), z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 50 (29,6%) było katolikami a 119 (70,4) było innych wyznań (głównie ewangelików). Ponadto Szczyrk posiadał 2011 hektarów "obszarów wewnętrznych" (niem. Gutsgebiete) zamieszkałych przez 15 osób[4]. Łącznie obszary te stanowiły 3933 ha (39,33 km²) zamieszkałych przez 2649 osób i średniej gęstości zaludnienia 67,4 os./km².
Po I wojnie światowej rozpoczął się rozwój branży turystycznej. Pierwszą bazę noclegową stanowiły poaustriackie koszary i lazarety. W 1924 na Skrzycznem powstał schron turystyczny dla narciarzy, wybudowany przez Beskidenverein, natomiast schronisko turystyczne rozpoczęło swoją działalność w 1933. W 1927 r. do gminy przyłączono Salmopol, poprzednio będący samodzielną miejscowością. Skutkiem tego stała się dwuwyznaniowość Szczyrku, gdyż w Salmopolu większość mieszkańców stanowili ewangelicy. Prawa miejskie Szczyrk uzyskał w 1973 roku.

Skrzyczne (1257 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie górskiej Beskidu Śląskiego w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich w Polsce. Jako najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego Skrzyczne należy do Korony Gór Polski.

Skrzyczne widoczne od północy, z Podmagury - fotografia: WIKIPEDIA

Skrzyczne wznosi się w północno-wschodniej części Beskidu Śląskiego, w bocznym ramieniu pasma Baraniej Góry, odgałęziającym się od głównego pnia pasma w Malinowskiej Skale. Ramię to, które właściwie tworzy masyw Skrzycznego i Małego Skrzycznego, oddziela dolinę górnego toku Żylicy od Kotliny Żywieckiej. Ze względu na charakterystyczną sylwetkę góry, stromo opadającej ku wschodowi i północy oraz na położony na szczycie maszt nadajnika RTV jest ona łatwo rozpoznawalna z wielu miejsc, np. w Beskidzie Żywieckim lub w Tatrach.

Nazwa
Według rozpowszechnionego podania, przytoczonego w XVIII w. w "Dziejopisie Żywieckim" przez ówczesnego wójta żywieckiego, Andrzeja Komonieckiego, nazwa góry (Skrzyczne lub Skrzecznia) ma pochodzić od skrzeczenia żab, które w wielkiej ilości zamieszkiwały staw, kiedyś istniejący podobno w kotle (rzekomo polodowcowym) między Skrzycznem a Małym Skrzycznem.

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku (Sanktuarium "Na Górce") - sanktuarium maryjne usytuowane w północnej części miasta Szczyrk, na wysokości 670 m n.p.m., w miejscu potocznie zwanym "Górką" (stąd inna nazwa: Sanktuarium na Górce), przy szlaku turystycznym ze Szczyrku na Klimczok. Miejsce licznych pielgrzymek do cudownego obrazu Matki Bożej i cudownego źródełka.

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski "Na Górce" w Szczyrku - fotografia: WIKIPEDIA

Początek kultu Matki Bożej w Szczyrku sięga roku 1894, kiedy to miały mieć tu miejsce cudowne objawienia. Rozpoczęto wówczas w tym miejscu budowę pierwszej drewnianej kaplicy. Z czasem, ze względu na przybywające tu liczne pielgrzymki, zaistniała potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Budowę murowanego kościoła rozpoczęto w roku 1912 i zakończono po I wojnie światowej. W roku 1938 opiekę nad tutejszą świątynią objęli Księża Salezjanie z Oświęcimia i pozostali oni gospodarzami tego miejsca do dnia dzisiejszego. W roku 1948 zainicjowali oni budowę obecnie istniejącego kościoła. Budowę ukończono w roku 1954. W setną rocznicę objawień, 3 maja 1994 roku, kościół został poświęcony i podniesiony do godności sanktuarium przez ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej Biskupa Tadeusza Rakoczego. Koronacji obrazu Matki Bożej Królowej Polski dokonał Kardynał Stanisław Dziwisz w 2008 roku.

Obecne Sanktuarium
W głównym ołtarzu kościoła umieszczony jest obraz Matki Bożej namalowany w roku 1960 przez Stefana Justa według relacji z objawień. Z roku 1974 pochodzą 20 - głosowe organy z polichromią i mozaiką o tematyce różańcowej. Obok głównego kościoła wybudowano Kaplicę Objawienia z pniem buka, na tle którego ukazała Matka Boża. W pobliżu znajduje się również grota z cudownym źródełkiem.
W dniach 3 maja i 15 sierpnia odbywają się tu odpusty.
W pobliżu sanktuarium wybudowano nowoczesny dom pielgrzyma z miejscami noclegowymi dla 120 osób.
Z placu przed sanktuarium widoczna panorama całego Szczyrku i okolicznych szczytów (np. Skrzyczne, Skalite).

Koronacja Obrazu Matki Boskiej Królowej Polski

W niedzielę 21 września 2008 roku podczas uroczystej Mszy św. o godz. 11.30 szczególnie podniośle zabrzmiał głos dzwonów Sanktuarium w Szczyrku na Górce, oznajmiając, że odbyła się Koronacja Obrazu Matki Bożej Królowej Polski, której dokonał – koronami papieskimi Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Stanisław Dziwisz.