Kazimierz (jid.: קזימיר, Kazimir ; קוזימיר, Kuzimir; קוזמיר, Kuzmir) – część Krakowa wchodząca w skład Dzielnicy I Stare Miasto. Od swojego powstania w XIV wieku do początków XIX wieku Kazimierz był samodzielnym miastem, położonym na południe od Krakowa i oddzielonym od niego Wisłą. Jego północno-wschodnią część stanowiła historyczna dzielnica żydowska, przez wiele wieków Kazimierz był miejscem współistnienia i przenikania się kultury żydowskiej i chrześcijańskiej. Obecnie stanowi jedną z ważniejszych atrakcji turystycznych Krakowa, jest tez ważnym centrum życia kulturalnego miasta.

Pełna nazwa zakonu brzmi: Zakon Kanoników Regularnych św. Augustyna Kongregacji Najświętszego Zbawiciela Laterańskiego. Popularnie: Kanonicy Regularni Laterańscy. Po łacinie: Canonici Regulares Lateranenses. Stąd też i skrót pojawiający się przy nazwiskach zakonników: CRL.
W 1405 roku kościół i parafia Bożego Ciała zostały powierzone przez króla Władysława Jagiełłę oraz biskupa krakowskiego Piotra Wysza zakonowi kanoników regularnych. Wypada więc, na zakończenie, poświęcić kilka uwag historycznych temu zakonowi.
Początków zakonu należy upatrywać w tzw. wspólnotach kleryckich powstających w Kościele z inicjatywy różnych biskupów na przełomie IV/V wieku. Największy rozgłos zyskała sobie wspólnota uformowana przez biskupa Hippony (Afryka Pólnocna) św. Augustyna (354-430). Właśnie do niej, jako swojego źródła, nawiązują kanonicy regularni. Złota era zakonu kanoniczego przypada na XII i XIII wiek. Kanonicy, zreformowani przez synod laterański w 1059 roku, wydali wówczas wielu świętych, papieży i biskupów. Najnowsze badania historyków wykazały, że w okresie średniowiecza i później kanonicy regularni mieli ponad 2500 ośrodków w Europie. W tym też okresie powstały kongregacje, czyli federacje poszczególnych klasztorów. Kongregacja laterańska, jako jedna z późniejszych, powstała na terenie Włoch na początku XV wieku, a zatwierdzenie papieskie uzyskała w 1446 roku.
W Polsce kanonicy regularni zaczęli się osiedlać na przełomie XI/XII wieku. Do najstarszych ich ośrodków należały klasztory w Trzemesznie, Czerwińsku, Wrocławiu, Kaliszu, Mstowie i Żaganiu. Do Krakowa kanonicy regularni przybyli z Kłodzka najpóźniej na wiosnę 1399 roku z inicjatywy królowej Jadwigi i biskupa Piotra Wysza. Przywilej fundacyjny otrzymali od króla Władysława Jagiełły 25 marca 1405 roku. Z Krakowa zakładali później inne klasztory, jak: Kłodawa, Kłobuck, Kraśnik, Kurozwęki, Bychów, Krzemienica, Wilno, Sucha Beskidzka, Wolbrom, Słonim, itd. W 1628 roku prepozyt Marcin Kłoczyński utworzył odrębną kongregację krakowską kanoników regularnych laterańskich zatwierdzoną przez papieża w 1644 roku. Po licznych kasatach w okresie zaborów z kongregacji krakowskiej pozostał przy życiu tylko klasztor macierzysty w Krakowie, który w 1861 roku został podniesiony do godności opactwa. W 1909 roku liczba ośrodków kanoników regularnych w Polsce powiększyła się o domy w Żywcu i Kamieniu pod Krakowem. Natomiast po zakończeniu II wojny światowej (1945) zakonnicy podjęli pracę duszpasterską, zakładając domy w następujących miejscowościach: Drezdenko, Niegosław, Rąpin, Ełk, Straduny, Bajtkowo oraz Gietrzwałd. Później także w Rudniku koło Raciborza i w Kirach koło Zakopanego. W 1990 roku kanonicy regularni powrócili do swojego dawnego opactwa w Mstowie. Obecnie zakon ma w Polsce pięć większych klasztorów zwanych kanoniami, prowadzi 11 parafii i Sanktuarium Maryjne w Gietrzwałdzie. Kanonicy polscy pracują nadto na misjach w Afryce, a także prowadzą parafie w różnych krajach Europy i Ameryki Północnej.
Zakon opiera swoją dyscyplinę życia na regule św. Augustyna. Kanonicy regularni praktykują zatem rady ewangeliczne w życiu wspólnym bez własności i służą Kościołowi prowadząc duszpasterstwo, zajmując się szpitalnictwem oraz szkolnictwem. Dewizą zakonu są słowa z Dziejów Apostolskich: „Cor unum et anima una” - mieć jedno serce i jedną duszę zarówno w życiu codziennym w klasztorze, jak i w posłudze duszpasterskiej w parafiach.
Strojem zakonnym kanonika regularnego laterańskiego jest sutanna czarna w dni powszednie i biała w dni świąteczne, na którą zakłada komżę i mucet z podbiciem, obszyciem i guzikami fioletowymi.

Bazylika Ciała Kanoników Regularnych Laterańskich - Parafia rzymskokatolicka Bożego Ciała / Kraków Kazimierz