Chyba każdy kto dłużej interesuje się numizmatyką o nim słyszał. Zyskał sobie rozgłos, fałszując monety w ówczesnej jeszcze wtedy Mennicy Warszawskiej. Połączenie talentu i doskonałego sprzętu menniczego pozwoliło mi zrobić wiele bardzo dobrych kopii starych monet. O kim mowa? Józef Majnert - jeden z najbardziej znanych polskich fałszerzy.

Dotychczas słyszeliśmy o wielu ważnych postaciach, które przyczyniły się do rozwoju polskiej (i nie tylko) numizmatyki. Sztandarową postacią jest chyba Emeryk Hutten-Czapski, który w II połowie XIX wieku zgromadził imponującą kolekcje monet. Obecnie znajduje się ona w krakowskim muzeum jego imienia.

Temat wydaje się dość "śliski" i budzący kontrowersje. Można stwierdzić zgodnie z prawami ekonomii, że każdy numizmat jest wart dokładnie tyle, ile ktoś jest w stanie za niego zapłacić. Z pewnością jest w tym ziarnko prawdy, jednak jak już za coś płacimy, to chcielibyśmy przynajmniej wiedzieć, dlaczego taką a nie inną cenę. W przypadku numizmatów sprawa wydaje się prosta: wystarczy wziąć pod uwagę kilka czynników, jak stan zachowania, rzadkość występowania czy popyt na daną monetę. Oczywiście powyższe czynniki mają znaczący wpływ na cenę, ale jest jeszcze coś. Nie wszystkie przedmioty są warte dla innych tyle, ile są warte dla nas. W grę wchodzi przywiązanie, czy jak kto woli "wartość pamiątkowa".

Dnia 9 marca można było w holu Muzeum Narodowego w Warszawie oglądać największą złotą blaszkę świata. Zapraszamy do obejrzenia krótkiej fotorelacji z tego wydarzenia. Jest nią wybita w 2007 r. przez Kanadyjską Mennicę moneta o nominale 1 000 000 Dolarów Kanadyjskich. Wybito tylko 5 egzemplarzy. Jeden z nich zagościł na chwilę w naszym kraju. Lecz moneta nie zagrzeje miejsca w Europie. Będzie tylko w 4 miastach na Starym Kontynencie. Oprócz stolicy można ją będzie zobaczyć w Oslo, Sztokholmie i Zeist w Holandii. Ciekawe są parametry tej monety. Wybita w próbie złota 999,99 moneta ma średnicę 50 cm i grubość aż 3 cm. W lecie zeszłego roku szacowana wartość kruszcu zawartego w tym numizmacie wynosiła około 2 mln euro. Dziś wynosi ona już ponad 2,5 mln.

Na wszelkich zmianach można zarobić w bardziej lub mniej uczciwy sposób. Pojawienie się rzekomo polskich prób monet euro w 2003 i 2004 roku wywołało małe poruszenie. Emitentem okazała się prywatna firma. Sprawa być może nie nabrałaby rozgłosu gdyby nie fakt, że ceny tych próbnych ?monetek? euro zaczęły szybko rosnąć. Od samego początku można było potraktować owe ?monety? (osobiście wolę nazywać je żetonami, co wyjaśnię poniżej) jako czyjąś propozycję wyglądu przyszłych monet, tym bardziej że nie obeszło się bez kilku poważniejszych nieścisłości. Emisji, odmian i pomysłów mogłoby być tyle, ilu nas ziemia polska nosi. Ukazało się kilka rodzajów bitych zapewne przez różne firmy, zajmę się tylko jednym przypadkiem, którego nakład był prawdopodobnie największy.